จากเหตุผลต่างๆ นานาที่หยิบยกขึ้นมาเพื่อปฏิเสธการมีอยู่ของพระผู้สร้างผู้ทรงอำนาจและเปี่ยมด้วยความรัก สิ่งนี้มักจะอยู่ในอันดับต้น ๆ ของหัวข้อการถกเถียง ตรรกะดูเหมือนค่อนข้างตรงไปตรงมา ถ้าพระเจ้าทรงฤทธานุภาพและเต็มไปด้วยความรัก พระองค์ก็จะสามารถควบคุมโลกและจะควบคุมมันเพื่อความเป็นอยู่ที่ดีของเรา แต่โลกเต็มไปด้วยความทุกข์ทรมาน ความเจ็บปวด และความตาย จนอาจนำไปสู่ข้อสงสัยว่าพระเจ้าอาจไม่มีอยู่จริง ไม่มีอำนาจเหนือสิ่งทั้งปวง หรือบางทีอาจไม่ได้เป็นผู้มอบความรักให้ใครต่อใคร ขอให้คุณลองพิจารณาความคิดบางอย่างของผู้ที่โต้แย้งในประเด็นนี้.
“จำนวนความทุกข์ทรมานทั้งหมดต่อปีในโลกธรรมชาตินั้นเกินกว่าการไตร่ตรองที่ดีทั้งหมด ในนาทีที่ฉันต้องเขียนประโยคนี้ สัตว์หลายพันตัวถูกกินทั้งเป็น สัตว์อื่นๆ อีกจำนวนมากวิ่งหนีเอาชีวิตรอด ส่งเสียงครวญครางด้วยความกลัว สัตว์อื่นๆ ถูกปรสิตแทะกินจากภายในอย่างช้าๆ สัตว์หลายพันชนิดกำลังจะตาย ความอดอยาก ความกระหาย และโรคภัยไข้เจ็บ”
Dawkins, Richard, “God’s Utility Function,” Scientific American , vol. 273 (พฤศจิกายน 2538), น. 80-85.
ความจริงอันน่าสยดสยองและหลีกเลี่ยงไม่ได้คือทุกชีวิตล้วนถูกกำหนดให้ตาย สิ่งมีชีวิตที่กินเนื้อทุกชนิดจะต้องฆ่าและกลืนกินสิ่งมีชีวิตอื่น … พระเจ้าผู้เปี่ยมด้วยความรักจะสร้างความสยดสยองเช่นนี้ได้อย่างไร? …ย่อมไม่เกินความสามารถของเทพผู้เป็นสัพพัญญูที่จะสร้างสัตว์โลกให้คงอยู่และคงอยู่ตลอดไปโดยปราศจากความทุกข์ทรมานและความตาย
ชาร์ลส์ เทมเปิ ลตัน ลา ก่อนพระเจ้า 2539 น. 197-199
อย่างไรก็ตาม เมื่อพิจารณาคำถามนี้ เราจะพบว่าคำถามนี้ซับซ้อนกว่าที่ปรากฏในตอนแรกอย่างรวดเร็ว การลบพระผู้สร้างออกจากการพิจรณาก่อให้เกิดความขัดแย้ง แต่การเข้าใจคำตอบที่สมบูรณ์ในพระคัมภีร์สำหรับคำถามนี้ทำให้มีความหวังเมื่อเผชิญกับความทุกข์ทรมานและความตาย
การสร้างโลกทัศน์ในพระคัมภีร์ไบเบิล
ลองพิจารณาคำถามนี้โดยการดูโลกทัศน์ตามพระคัมภีร์อย่างรอบคอบ พระคัมภีร์เริ่มต้นด้วยข้อสันนิษฐานที่ว่าพระเจ้ามีอยู่จริงและแท้จริงแล้วพระองค์ทรงฤทธานุภาพ ยุติธรรม ศักดิ์สิทธิ์และเปี่ยมด้วยความรัก โดยพูดง่าย ๆ ว่าพระองค์ทรงเป็นเช่นนั้นเสมอ พลังและการดำรงอยู่ของพระองค์ไม่ได้ขึ้นอยู่กับสิ่งอื่นใด แผนภาพแรกของเราแสดงให้เห็นสิ่งนี้
พระเจ้า จากความประสงค์และอำนาจของพระองค์เอง จึงสร้างธรรมชาติขึ้นมาจากความว่างเปล่า (อดีตนิฮิโล) เราแสดงภาพธรรมชาติในแผนภาพที่สองเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าสีน้ำตาลขอบมน รูปสี่เหลี่ยมผืนผ้านี้รวมและประกอบด้วยมวล-พลังงานของเอกภพ ตลอดจนกฎทางฟิสิกส์ทั้งหมดที่เอกภพดำเนินไป นอกจากนี้ ข้อมูลทั้งหมดที่จำเป็นในการสร้างและดำรงชีวิตยังรวมอยู่ในที่นี้ด้วย ดังนั้น DNA ซึ่งเป็นรหัสสำหรับโปรตีนที่ใช้กฎทางกายภาพของเคมีและฟิสิกส์จึงรวมอยู่ในธรรมชาติด้วย กล่องนี้มีขนาดใหญ่มาก แต่ที่สำคัญ มันไม่ใช่ส่วนหนึ่งของพระเจ้า ธรรมชาติแตกต่างจากพระองค์ โดยแสดงโดยกล่องธรรมชาติซึ่งแยกจากเมฆซึ่งเป็นตัวแทนของพระเจ้า พระเจ้าทรงใช้พลังและความรู้ของพระองค์เพื่อสร้างธรรมชาติ ดังนั้นเราจึงแสดงสิ่งนี้ด้วยลูกศรที่พุ่งจากพระเจ้าไปสู่ธรรมชาติ
มนุษย์ถูกสร้างขึ้นตามพระฉายของพระเจ้า
จากนั้นพระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ มนุษย์ประกอบด้วยสสาร-พลังงาน เช่นเดียวกับโครงสร้างข้อมูลดีเอ็นเอทางชีววิทยาแบบเดียวกับสิ่งสร้างอื่นๆ เราแสดงสิ่งนี้โดยวางมนุษย์ไว้ในกล่องของธรรมชาติ ลูกศรมุมขวาแสดงให้เห็นว่าพระเจ้าสร้างมนุษย์จากองค์ประกอบของธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม พระเจ้ายังสร้างมิติทางจิตวิญญาณที่ไม่ใช่วัตถุให้กับมนุษย์อีกด้วย พระคัมภีร์เรียกคุณลักษณะพิเศษของมนุษย์นี้ว่า ‘สร้างขึ้นตามพระฉายของพระเจ้า’ (สำรวจเพิ่มเติมได้ที่นี่ ) ด้วยเหตุนี้ พระเจ้าจึงประทานความสามารถ ศักยภาพ และคุณลักษณะทางวิญญาณแก่มนุษย์ซึ่งนอกเหนือไปจากกฎสสารและพลังงาน เราแสดงให้เห็นสิ่งนี้ด้วยลูกศรลูกที่สองที่มาจากพระเจ้าและพุ่งตรงไปยังมนุษย์ (โดยมีป้ายกำกับว่า ‘ภาพลักษณ์ของพระเจ้า’)
Sister Nature ไม่ใช่ Mother Nature
ทั้งธรรมชาติและมนุษย์ถูกสร้างขึ้นโดยพระเจ้า โดยมนุษย์ประกอบด้วยวัตถุและอาศัยอยู่ภายในธรรมชาติ เราตระหนักถึงสิ่งนี้โดยการเปลี่ยนสุภาษิตที่รู้จักกันดีเกี่ยวกับ ‘Mother Nature’ (แปลว่า พระแม่ที่มีพลังอำนาจของธรรมชาติที่สามารถควบคุมทุกอย่างบนโลกนี้) แต่ธรรมชาติไม่ใช่แม่ของเรา แต่ธรรมชาติคือพี่สาวน้องสาวของเรา นี่เป็นเพราะในโลกทัศน์ของพระคัมภีร์ ทั้งธรรมชาติและมนุษย์ถูกสร้างขึ้นโดยพระเจ้า แนวคิดเรื่อง ‘Sister Nature’ นี้รวบรวมแนวคิดที่ว่ามนุษย์และธรรมชาติมีความคล้ายคลึงกัน (เช่นเดียวกับพี่สาวน้องสาว) แต่พวกเขาทั้งสองก็มีที่มาจากแหล่งเดียวกัน (เช่นเดียวกับพี่สาวน้องสาว) มนุษย์ไม่ได้มาจากธรรมชาติ แต่ถูกประกอบด้วยองค์ประกอบของธรรมชาติ
ธรรมชาติ: อธรรมและไร้ศีลธรรม – ทำไมต้องเป็นพระเจ้า?
ตอนนี้เราสังเกตเห็นว่าธรรมชาติโหดร้ายและดำเนินต่อไปราวกับว่าความยุติธรรมไม่มีความหมายใดๆ เราได้เพิ่มคุณลักษณะนี้ลงไปในกล่องธรรมชาติในแผนผังของเรา ดอว์กินส์ และ เทมเปิลตัน ได้กล่าวอย่างชัดเจนข้างต้น ตามคำแนะนำของพวกเขา เรานึกย้อนกลับไปถึงพระผู้สร้างและถามว่าพระองค์สร้างธรรมชาติที่ผิดศีลธรรมเช่นนี้ได้อย่างไร การขับเคลื่อนข้อโต้แย้งทางศีลธรรมนี้เป็นความสามารถโดยธรรมชาติของเราในการให้เหตุผลทางศีลธรรม ซึ่งริชาร์ด ดอว์กินส์แสดงออกมาได้อย่างฉะฉาน
การขับเคลื่อนการตัดสินทางศีลธรรมของเราเป็นไวยากรณ์ทางศีลธรรมที่เป็นสากล … เช่นเดียวกับภาษา หลักการที่ประกอบเป็นไวยากรณ์ทางศีลธรรมของเราบินอยู่ใต้เรดาร์ของการรับรู้ของเรา”
Richard Dawkins, The God Delusion . หน้า 223
โลกทัศน์ทางโลก – พระแม่ธรรมชาติ
หากไม่หาคำตอบที่เราถูกใจ หลายคนก็เลิกสนใจแนวคิดเรื่องพระผู้สร้างเหนือธรรมชาติที่สร้างทั้งธรรมชาติและมนุษยชาติขึ้นมา ตอนนี้โลกทัศน์ของเรากลายเป็นทางโลกและมีลักษณะเช่นนี้
เราได้ลบล้างพระเจ้าซึ่งเป็นต้นเหตุของการสร้างเรา และด้วยเหตุนี้ เราได้ลบล้างลักษณะพิเศษของมนุษย์ที่มี ‘พระฉายาลักษณ์ของพระเจ้า’ ออกไปด้วย นี่คือโลกทัศน์ที่ดอว์กินส์และเทมเปิลตันส่งเสริม ซึ่งแพร่หลายในสังคมตะวันตกในปัจจุบัน สิ่งที่เหลืออยู่คือธรรมชาติ มวลพลังงาน และกฎทางกายภาพ เลยเปลี่ยนเรื่องเป็นว่าธรรมชาติสร้างเรา ในเรื่องเล่านั้นกระบวนการวิวัฒนาการตามธรรมชาติได้กำเนิดมนุษย์ขึ้นมา ธรรมชาติในมุมมองนี้ เปรียบเสมือน แม่ของเราจริงๆ นี่เป็นเพราะทุกสิ่งเกี่ยวกับเรา ความสามารถ ศักยภาพ และลักษณะเฉพาะของเราต้องมาจากธรรมชาติ เนื่องจากไม่มีสาเหตุอื่นใด
ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกทางศีลธรรม
แต่สิ่งนี้นำเราไปสู่ภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของเรา มนุษย์ยังคงมีความสามารถทางศีลธรรม ซึ่งดอว์กินส์อธิบายว่าเป็น ‘ไวยากรณ์ทางศีลธรรม’ แต่ธรรมชาติที่ไร้ศีลธรรม (การไร้ศีลธรรมในที่นี้ไม่ได้หมายถึงศีลธรรมที่ผิด แต่คือการที่ไม่มีศีลธรรมในองค์ประกอบตั้งแต่แรก) สร้างสิ่งมีชีวิตด้วยไวยากรณ์ทางศีลธรรม (หรือ sophisticated moral grammar) ที่ซับซ้อนอย่างไร กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ การโต้เถียงทางศีลธรรมต่อพระเจ้าผู้ปกครองเหนือโลกที่มีความอยุติธรรม ซึ่งสันนิษฐานว่ามีความยุติธรรมและ ความอยุติธรรมอยู่จริง แต่ถ้าเรากำจัดพระเจ้าเพราะโลกนี้ ‘ไม่ยุติธรรม’ แล้วเราจะเอาแนวคิดเรื่อง ‘ความยุติธรรม’ และ ‘ความอยุติธรรม’ มาจากไหน ธรรมชาติเองไม่ได้เผยความเฉลียวฉลาดในมิติทางศีลธรรมซึ่งรวมถึงความยุติธรรมด้วย
ลองนึกภาพจักรวาลที่ไม่มีเวลา จะมีใครสามารถมา ‘สาย’ ในจักรวาลนี้ได้หรือไม่? คนสามารถมีตัวที่ ‘หนา’ ในจักรวาลสองมิติได้หรือไม่? ในทำนองเดียวกัน เราตัดสินใจว่าธรรมชาติทางศีลธรรมเป็นสาเหตุเดียวของเรา ดังนั้นเราจึงพบว่าตัวเองอยู่ในจักรวาลที่ไร้ศีลธรรมและบ่นว่ามันผิดศีลธรรม? ความสามารถในการแยกแยะและให้เหตุผลทางศีลธรรมนั้นมาจากไหน?
การละทิ้งพระเจ้าออกจากสมการเพียงอย่างเดียวไม่ได้ช่วยแก้ปัญหาที่ดอว์คินส์และเทมเปิลตันกล่าวไว้ข้างต้นอย่างตรงไปตรงมาเท่าไหร่
คำอธิบายในพระคัมภีร์ไบเบิลสำหรับความทุกข์ทรมาน ความเจ็บปวด และความตาย
โลกทัศน์ในพระคัมภีร์ไบเบิลตอบปัญหาของความเจ็บปวด แต่ทำเช่นนั้นโดยไม่สร้างปัญหาในการอธิบายว่าไวยากรณ์ทางศีลธรรมของเรามาจากไหน พระคัมภีร์ไม่เพียงแค่ยืนยันเทวนิยมว่าพระเจ้าผู้สร้างมีอยู่จริง นอกจากนี้ยังกล่าวถึงภัยพิบัติที่เข้าสู่ธรรมชาติ มนุษย์กบฏต่อพระผู้สร้างของเขา พระคัมภีร์กล่าว และนี่คือสาเหตุที่มีความทุกข์ทรมาน ความเจ็บปวด และความตาย สามารถดูคำอธิบายได้ที่นี่พร้อมการแบ่งสาขาที่สะกดเปิดเผยไว้ที่นี่ด้วย
เหตุใดพระเจ้าจึงยอมให้ความเจ็บปวด ความทุกข์ทรมาน และความตายเป็นผลมาจากการกบฏของมนุษย์? พิจารณาปมของการล่อลวงและการกบฏของมนุษย์
5 พระเจ้าทราบว่าวันใดที่พวกเจ้ากินผลไม้จากต้นนั้นแล้ว ตาของพวกเจ้าจะมองเห็นความเป็นจริง และเจ้าจะเป็นเหมือนกับพระเจ้า คือรู้ว่าสิ่งใดดีสิ่งใดชั่ว”
ปฐมกาล 3:5
บรรพบุรุษมนุษย์คู่แรกถูกล่อลวงให้ “เป็นเหมือนพระเจ้า รู้จักความดีและความชั่ว” ‘รู้’ ในที่นี้ไม่ได้หมายความว่ารู้ในแง่การเรียนรู้ข้อเท็จจริงหรือความจริง เช่น เราอาจรู้จักเมืองหลวงในโลกหรือรู้สูตรคูณ พระเจ้าทรงทราบไม่ใช่ในแง่ของการเรียนรู้ แต่ในแง่ของการตัดสินใจ เมื่อเราตัดสินใจที่จะ ‘รู้’ เหมือนพระเจ้า เราก็นำอำนาจความรับผิดชอบนี้มาตัดสินว่าอะไรดีอะไรชั่ว จากนั้นเราสามารถสร้างกฎตามที่เราจะเลือกได้
นับตั้งแต่วันแห่งโชคชะตานั้น มนุษย์ได้ถือสัญชาตญาณและความปรารถนาโดยธรรมชาติที่จะเป็นเทพเจ้าของตน ตัดสินใจด้วยตัวเองว่าอะไรดีอะไรจะชั่ว จนถึงจุดนั้น พระเจ้าผู้สร้างได้กำหนดให้ธรรมชาติเป็นพี่สาวน้องสาวที่เป็นมิตรและคอยช่วยเหลือเรา แต่จากจุดนี้ไปธรรมชาติจะเปลี่ยนไป พระเจ้ากำหนดคำสาป:
17 แล้วพระองค์ก็กล่าวกับอาดัมว่า “เพราะเจ้าฟังเสียงภรรยาของเจ้า และกินผลจากต้นที่เราสั่งห้ามไว้ว่า ‘เจ้าอย่ากินจากต้นนั้น’
17 เป็นเพราะเจ้า พื้นดินจึงถูกสาปแช่ง
ปฐมกาล 3:17-19
เจ้าต้องตรากตรำหากินจากพื้นดิน
จนตลอดชีวิตของเจ้า
18 พื้นดินจะทำให้เจ้าต้องเผชิญกับพุ่มไม้หนาม
และพืชพันธุ์ไม้มีหนาม
และต้องกินพืชในทุ่ง
19 กว่าจะได้กิน เจ้าจะต้อง
ทำงานหนักอาบเหงื่อต่างน้ำ
จนกว่าจะกลับคืนเป็นดิน
เพราะเจ้ามาจากดิน เจ้าเป็นผงธุลี
และเจ้าจะต้องกลับไปเป็นผงธุลี”
บทบาทของคำสาป
ในคำสาปแช่ง พระเจ้าจึงเปลี่ยนธรรมชาติจากพี่น้องร่วมท้องเดียวกันของเราเป็นพี่น้องต่างบุพการีของเรา ในเรื่องโรแมนติกต่างๆ พี่สาวน้องสาวต่างบุพการีมักครอบงำและเหยียดหยามนางเอกเสมอ ในทำนองเดียวกัน พี่น้องธรรมชาติที่มาจากต่างบุพการีของเราตอนนี้ปฏิบัติต่อเราอย่างรุนแรง ครอบงำเราด้วยความทุกข์ทรมานและความตาย ซึ่งในความโง่เขลาของเรา เราคิดว่าเราสามารถเป็นพระเจ้าได้ ธรรมชาติในฐานะพี่น้องต่างบุพการีที่โหดร้ายของเรามักจะพาเรากลับสู่ความเป็นจริง มันเตือนเราอยู่เสมอว่า แม้ว่าเราจะจินตนาการเป็นอย่างอื่น แต่เราไม่ใช่พระเจ้า
อุปมาเรื่องบุตรที่หลงหายของพระเยซูแสดงให้เห็นสิ่งนี้ ลูกชายผู้โง่เขลาต้องการพรากจากพ่อ แต่เขาพบว่าชีวิตที่เขาตามหานั้นยาก ลำบาก และเจ็บปวด ด้วยเหตุนี้ พระเยซูจึงตรัสว่า ลูกชาย ‘จงได้สติ..’ ในคำอุปมานี้ เราเป็นลูกที่โง่เขลา และธรรมชาติเป็นตัวแทนของความยากลำบากและความหิวโหยที่ทรมานเขา ธรรมชาติในฐานะพี่น้องต่างบุพการีของเราช่วยให้เราสามารถสลัดจินตนาการโง่เขลาและได้สติกลับมาของเราได้
ความก้าวหน้าทางเทคโนโลยีของมนุษยชาติในช่วง 200 ปีที่ผ่านมาส่วนใหญ่ช่วยให้มือที่หนักอึ้งของพี่น้องต่างบุพการีผู้นี้เบาลง เราได้เรียนรู้ที่จะควบคุมพลังงานเพื่อให้งานของเราส่งต่อเจ็บปวดน้อยลงกว่าในอดีตมาก การแพทย์และเทคโนโลยีมีส่วนอย่างมากในการลดความเข้มงวดของธรรมชาติที่มีต่อเรา แม้ว่าเราจะยินดีกับสิ่งนี้ แต่ผลพลอยได้จากความก้าวหน้าของเราก็คือเราได้เริ่มเรียกคืนความหลงผิดในพระเจ้าของเรา เราถูกหลอกให้จินตนาการในทางใดทางหนึ่งว่าเราเป็นเทพที่มีอิสระ
ลองพิจารณาถ้อยแถลงจากนักคิด นักวิทยาศาสตร์ และผู้มีอิทธิพลทางสังคมที่โดดเด่นซึ่งอยู่เหนือความก้าวหน้าล่าสุดของมนุษย์ ลองถามตัวเองว่าสิ่งเหล่านี้ไม่ได้สร้างความซับซ้อนของพระเจ้าบางหรือ
ในที่สุดมนุษย์ก็รู้ว่าตนอยู่เพียงลำพังในความเวิ้งว้างอันกว้างใหญ่ไพศาลของจักรวาล ซึ่งเขาโผล่ออกมาโดยบังเอิญเท่านั้น ชะตากรรมของเขาไม่ได้ถูกลิขิตไว้ และหน้าที่ของเขาก็ไม่มีเช่นกัน อาณาจักรเบื้องบนหรือความมืดเบื้องล่าง อยู่ที่พระองค์จะทรงเลือก”
ฌาคส์ โมโนด
“ในรูปแบบวิวัฒนาการของความคิด ไม่มีความจำเป็นหรือที่ว่างสำหรับสิ่งเหนือธรรมชาติอีกต่อไป โลกไม่ได้ถูกสร้างขึ้น มันวิวัฒนาการ สัตว์และพืชทุกชนิดที่อาศัยอยู่ก็เช่นกัน รวมทั้งตัวมนุษย์ จิตใจและวิญญาณ เช่นเดียวกับสมองและร่างกาย ศาสนาก็เช่นกัน …มนุษย์วิวัฒนาการไม่สามารถหลบภัยจากความอ้างว้างในอ้อมแขนของบิดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ซึ่งเขาสร้างขึ้นเอง… ”
เซอร์จูเลียน ฮักซ์ลีย์. 2502 กล่าวสุนทรพจน์ที่ Darwin Centennial มหาวิทยาลัยชิคาโก หลานชายของโธมัส ฮักซ์ลีย์ เซอร์จูเลียนยังเป็นผู้อำนวยการทั่วไปคนแรกของยูเนสโกอีกด้วย
‘ฉันมีแรงจูงใจที่ไม่ต้องการให้โลกมีความหมาย จึงสันนิษฐานว่าไม่มีและสามารถหาเหตุผลที่น่าพอใจสำหรับข้อสันนิษฐานนี้ได้โดยไม่ยาก นักปรัชญาที่ไม่พบความหมายใด ๆ ในโลกไม่ได้สนใจเฉพาะปัญหาในอภิปรัชญาบริสุทธิ์ เขายังกังวลที่จะพิสูจน์ว่าไม่มีเหตุผลที่ถูกต้องว่าทำไมเขาถึงไม่ควรทำตามที่เขาต้องการ หรือทำไมเพื่อน ๆ ของเขาไม่ควรทำ ยึดอำนาจทางการเมืองปกครองในทางที่ตนได้ประโยชน์สูงสุด … สำหรับตัวฉันเอง ปรัชญาของความไร้ความหมายเป็นเครื่องมือของการปลดปล่อย ทางเพศ และการเมืองโดยพื้นฐานแล้ว’
Huxley, Aldous., สิ้นสุดและหมายถึง pp. 270 ff.
เราไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นแขกในบ้านของคนอื่นอีกต่อไป ดังนั้นจึงจำเป็นต้องทำให้พฤติกรรมของเราสอดคล้องกับกฎจักรวาลที่มีอยู่ก่อนแล้วชุดหนึ่ง มันคือการสร้างของเราในขณะนี้ เราทำกฎ เราสร้างพารามิเตอร์ของความเป็นจริง เราสร้างโลก และเพราะเราสร้าง เราจึงไม่รู้สึกถูกบังคับจากสิ่งภายนอกอีกต่อไป เราไม่จำเป็นต้องปรับพฤติกรรมของเราอีกต่อไป เพราะตอนนี้เราเป็นสถาปนิกของจักรวาล เราไม่รับผิดชอบต่อสิ่งใดนอกตัวเรา เพราะเราคืออาณาจักร อำนาจ และสง่าราศีตลอดไปเป็นนิตย์
Jeremy Rifkin, Algeny คำใหม่—โลกใหม่ , p. 244 (Viking Press, New York), 1983 Rifkin เป็นนักเศรษฐศาสตร์ที่เชี่ยวชาญด้านผลกระทบของวิทยาศาสตร์และเทคโนโลยีชีวภาพต่อสังคม
สถานการณ์ที่เป็นอยู่ตอนนี้ – แต่ด้วยความหวัง
พระคัมภีร์สรุปว่าเหตุใดความทุกข์ทรมาน ความเจ็บปวด และความตายจึงแสดงลักษณะของโลกนี้ ความตายเป็นผลมาจากการกบฏของเรา วันนี้เรามีชีวิตอยู่ในผลของการกบฏนั้น
12 ฉะนั้น บาปได้เข้ามาในโลกโดยผ่านคนๆ หนึ่ง และบาปนั้นนำความตายมาฉันใด ความตายก็แผ่ไปถึงมนุษย์ทุกคนฉันนั้น เพราะทุกคนทำบาป
โรม 5:12
ทุกวันนี้เราจึงอยู่ด้วยความคับข้องใจ แต่เรื่องราวของพระกิตติคุณทำให้เกิดความหวังว่าเรื่องนี้จะจบลง การปลดปล่อยจะมาถึง
20 ด้วยว่าสรรพสิ่งที่พระเจ้าสร้างขึ้น ถูกกำหนดให้อยู่ในสภาพที่ไร้ประโยชน์ มิใช่ว่าสิ่งเหล่านั้นต้องการเป็นไปตามสภาพแบบนั้น แต่เพราะพระองค์ตั้งใจให้เป็นไป โดยมีความหวังว่า 21 สรรพสิ่งเหล่านั้นเองจะได้พ้นจากการเน่าเปื่อยผุพัง และได้รับอิสระอันยิ่งใหญ่ของบรรดาบุตรของพระเจ้า 22 เราทราบว่าสรรพสิ่งทั้งปวงที่พระเจ้าสร้างขึ้นได้คร่ำครวญและทนต่อความเจ็บปวดอย่างหญิงคลอดลูก มาจนกระทั่งบัดนี้
โรม 8:20-22
การฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูจากความตายเป็น’ ผลแรก’ ของการปลดปล่อยนี้ สิ่งนี้จะสำเร็จได้เมื่ออาณาจักรของพระเจ้าได้รับการสถาปนาอย่างสมบูรณ์ ในเวลานั้น:
3 ข้าพเจ้าได้ยินเสียงดังจากบัลลังก์กล่าวว่า “ดูเถิด ที่พำนักของพระเจ้าอยู่ท่ามกลางมนุษย์ พระองค์จะอยู่ท่ามกลางพวกเขา และเขาทั้งหลายจะเป็นคนของพระองค์ และพระเจ้าเองจะอยู่ท่ามกลางพวกเขา 4 พระองค์จะเช็ดน้ำตาทุกหยดจากตาของเขา จะไม่มีความตายหรือการร้องคร่ำครวญ การร่ำไห้หรือความเจ็บปวดอีกต่อไป ด้วยว่าสิ่งเดิมทั้งหลายนั้นได้สูญหายไปแล้ว”
วิวรณ์ 21:3-4
ความหวังตรงกันข้าม
พิจารณาความแตกต่างของความหวังที่พอลพูดอย่างชัดเจน เปรียบเทียบกับดร.วิลเลียม โพรวิน และ วู้ดดี้ อัลเลน
54 เมื่อสิ่งที่เน่าเปื่อยสวมด้วยสิ่งที่ไม่เน่าเปื่อย และสิ่งที่ตายสวมด้วยสิ่งที่เป็นอมตะ แล้วสิ่งที่บันทึกไว้ก็จะเป็นจริง
“ความตายถูกกลืนด้วยความมีชัย”
55 “ความตายเอ๋ย ชัยชนะของเจ้าอยู่ที่ไหน
ความตายเอ๋ย เหล็กในของเจ้าอยู่ที่ไหน”56 เหล็กในของความตายคือบาป และอานุภาพของบาปคือกฎบัญญัติ 57 แต่ขอบคุณพระเจ้า พระองค์ให้เรามีชัยชนะโดยทางพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา
อัครสาวกเปาโลใน 1 โครินธ์ 15:54-57
คนเราต้องมีความหลงผิดในการดำรงชีวิต หากคุณมองชีวิตอย่างซื่อตรงเกินไปและชัดเจนเกินไป ชีวิตจะกลายเป็นสิ่งที่ทนไม่ได้เพราะมันเป็นองค์กรที่ค่อนข้างน่ากลัว นี่คือมุมมองของฉันและเป็นมุมมองของฉันเกี่ยวกับชีวิตมาโดยตลอด ฉันมีมุมมองที่น่ากลัวและมองโลกในแง่ร้ายเกี่ยวกับมันมาก ฉันรู้สึกว่า [ชีวิต] เป็นประสบการณ์ที่น่ากลัว เจ็บปวด เหมือนฝันร้าย และไม่มีความหมาย และเป็นหนทางเดียวที่คุณจะทำได้ มีความสุขคือการที่คุณโกหกตัวเองและหลอกตัวเอง”
วู้ดดี้ อัลเลน – [BBC News]
“วิทยาศาสตร์สมัยใหม่บอกเป็นนัยว่า … ´ไม่มีหลักการที่มีเป้าหมายใดๆ ไม่มีเทพเจ้าและไม่มีพลังในการออกแบบที่สามารถตรวจจับได้อย่างมีเหตุมีผล … ´ประการที่สอง … ไม่มีกฎทางศีลธรรมหรือจริยธรรมโดยกำเนิด ไม่มีหลักการชี้นำที่แน่นอนสำหรับสังคมมนุษย์ ´สาม [ก]… มนุษย์กลายเป็นคนที่มีจริยธรรมโดยกรรมพันธุ์และอิทธิพลของสิ่งแวดล้อม นั่นคือทั้งหมดที่มี “สี่ …เมื่อเราตาย เราก็ตาย และนั่นคือจุดจบของเรา”
ว. โพรวิน. “วิวัฒนาการและรากฐานของจริยธรรม” ใน MBL Science, Vol.3, (1987) No.1, pp.25-29 ดร. โพรวีนเป็นศาสตราจารย์ด้านประวัติศาสตร์วิทยาศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยคอร์เนล
โลกทัศน์ที่คุณต้องการสร้างชีวิตของคุณเป็นแบบใด?