การฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซู: เรื่องจริงหรือนิยาย?

ในยุคปัจจุบันที่มีการศึกษา บางครั้งเราสงสัยว่าความเชื่อดั้งเดิม โดยเฉพาะความเชื่อเกี่ยวกับคัมภีร์ไบเบิลเป็นเพียงความเชื่อโชคลางที่ล้าสมัยหรือไม่ พระคัมภีร์เล่าถึงการอัศจรรย์ที่น่าเหลือเชื่อมากมาย แต่อาจเป็น เรื่องราวของ วันศุกร์ประเสริฐและผลแรกเกี่ยวกับการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูคริสต์หลังจากการตรึงกางเขนของเขาดูเหมือนจะไม่น่าเชื่อที่สุด 

มีหลักฐานเชิงตรรกะใดๆ ที่จะพิจารณาเรื่องราวนี้เกี่ยวกับการที่พระเยซูทรงเป็นขึ้นจากความตายอย่างจริงจังหรือไม่? น่าแปลกใจสำหรับหลาย ๆ คน กรณีที่แข็งแกร่งสามารถเกิดขึ้นได้ว่าการคืนพระชนม์ของพระเยซูเกิดขึ้นจริง และนี่มาจากการโต้แย้งตามข้อมูลในอดีต เป็นไปตามหลักฐานและเหตุผล ไม่ใช่ความเชื่อทางศาสนา

คำถามนี้ควรค่าแก่การพิจารณาอย่างรอบคอบเนื่องจากเป็นคำถามที่มีผลกระทบโดยตรงต่อชีวิตของเรา ท้ายที่สุดเราทุกคนจะต้องตาย ไม่ว่าเราจะบรรลุเป้าหมายทางการเงิน การศึกษา สุขภาพ และเป้าหมายอื่น ๆ ในชีวิตมากเพียงใด ถ้าพระเยซูเอาชนะความตายได้ ก็เท่ากับเป็นการให้ความหวังที่แท้จริงเมื่อเผชิญกับความตายที่ใกล้เข้ามาของเรา มาดูข้อมูลทางประวัติศาสตร์หลักและหลักฐานการฟื้นคืนชีพของเขากัน

ข้อเท็จจริงที่ว่าพระเยซูทรงดำรงอยู่และสิ้นพระชนม์ในที่สาธารณะซึ่งได้เปลี่ยนแปลงวิถีแห่งประวัติศาสตร์เป็นสิ่งที่แน่นอน เราไม่จำเป็นต้องดูพระคัมภีร์เพื่อยืนยันสิ่งนั้น ประวัติศาสตร์ฆราวาสบันทึกการอ้างอิงถึงพระเยซูหลายครั้งและผลกระทบที่พระองค์สร้างต่อโลกในยุคของพระองค์

ลองดูที่สอง

ทาสิทัส: การอ้างอิงทางประวัติศาสตร์ถึงพระเยซู

ทาสิทัสนักประวัติศาสตร์และผู้ปกครองชาวโรมันกล่าวถึงพระเยซูเมื่อบันทึกว่าจักรพรรดินีโรแห่งโรมันประหารชีวิตคริสเตียนในศตวรรษที่ 1 อย่างไร (ใน CE 65) นีโรกล่าวโทษชาวคริสต์ที่เผากรุงโรม จากนั้นจึงดำเนินการรณรงค์กำจัดพวกเขา นี่คือสิ่งที่ทาสิทัสเขียนในปี ส.ศ. 112:

‘นีโร.. ถูกลงโทษด้วยการทรมานที่ประณีตที่สุด บุคคลที่เรียกกันทั่วไปว่าคริสเตียน ผู้ซึ่งถูกเกลียดชังเพราะความร้ายกาจของพวกเขา พระคริสต์ผู้ก่อตั้งชื่อนี้ถูกปอนติอุส ปีลาต ผู้แทนของแคว้นยูเดียสังหารในรัชสมัยของไทเบอริอุสถึงแก่ความตาย แต่ความเชื่อทางไสยศาสตร์ที่เป็นอันตราย ซึ่งถูกกดขี่มาระยะหนึ่งได้เกิดขึ้นอีกครั้ง ไม่เพียงผ่านแคว้นยูเดียซึ่งเป็นจุดกำเนิดของความชั่วร้าย แต่ผ่านกรุงโรมด้วย’

ทาสิทัส. พงศาวดาร XV 44

ทาสิทัสยืนยันว่า:

1. พระเยซูเป็นบุคคลในประวัติศาสตร์
2. เขาถูกประหารชีวิตโดยปอนเทียส ปีลาต;
3. เมื่อถึงปี ส.ศ. 65 (เวลาของเนโร) ความเชื่อของคริสเตียนได้แผ่ขยายไปทั่วทะเลเมดิเตอร์เรเนียนจากแคว้นยูเดียไปยังกรุงโรม นอกจากนี้ มันยังทำเช่นนั้นด้วยกำลังที่จักรพรรดิแห่งโรมันรู้สึกว่าเขาต้องจัดการกับมัน

สังเกตว่าทาซิทัสกำลังพูดสิ่งเหล่านี้ในฐานะพยานที่ไม่เป็นมิตร เรารู้เรื่องนี้เพราะเขาระบุว่าการเคลื่อนไหวที่พระเยซูเริ่มต้นเป็น ‘ความเชื่อที่ชั่วร้าย’ เขาคัดค้านแต่ไม่ปฏิเสธประวัติศาสตร์ของมัน

โจเซฟัส: การอ้างอิงทางประวัติศาสตร์ถึงพระเยซู

โจเซฟุสเป็นผู้นำทางทหาร / นักประวัติศาสตร์ชาวยิวแห่งซีอีในศตวรรษแรกที่เขียนถึงชาวโรมัน เขาสรุปประวัติศาสตร์ของชาวยิวตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงสมัยของเขา ในการทำเช่นนั้น. เขายังพูดถึงช่วงเวลาและอาชีพของพระเยซูด้วยคำพูดเหล่านี้: 

‘ในเวลานี้มีนักปราชญ์คนหนึ่ง … พระเยซู … ดี และ … มีคุณธรรม และคนเป็นอันมากจากพวกยิวและชนชาติอื่นมาเป็นสาวกของพระองค์ ปีลาตประณามพระองค์ให้ถูกตรึงที่กางเขนและสิ้นพระชนม์ และผู้ที่มาเป็นสาวกของพระองค์ก็มิได้ละทิ้งการเป็นสาวกของพระองค์ พวกเขารายงานว่าพระองค์ได้ปรากฏแก่พวกเขาสามวันหลังจากการตรึงกางเขนและพระองค์ยังมีชีวิตอยู่’

โจเซฟัส. ศ. 90 โบราณวัตถุ xviii. 33

โจเซฟัสยืนยันว่า:

1. พระเยซูทรงดำรงอยู่
2. เขาเป็นครูสอนศาสนา
3. สาวกของพระองค์ประกาศการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูจากความตายในที่สาธารณะ 

ดูเหมือนว่าจากการมองย้อนกลับไปในอดีตว่าการสิ้นพระชนม์ของพระเยซูเป็นเหตุการณ์ที่รู้จักกันดี นอก​จาก​นั้น พวก​สาวก​ของ​พระองค์​ได้​บังคับ​ให้​สาธารณชน​พูด​ถึง​การ​ต่อ​ต้าน​การ​กลับ​เป็น​ขึ้น​จาก​ตาย​ของ​พระองค์​ใน​โลก​กรีก-โรมัน. 

ภูมิหลังทางประวัติศาสตร์จากพระคัมภีร์

ลูกา แพทย์และนักประวัติศาสตร์ให้รายละเอียดเพิ่มเติมว่าความเชื่อนี้ก้าวหน้าไปในโลกยุคโบราณได้อย่างไร นี่คือข้อความที่ตัดตอนมาจากหนังสือกิจการในพระคัมภีร์: 

4 พวกปุโรหิต นายทหารรักษาพระวิหาร และพวกสะดูสี^[a]ได้เดินมาหาเปโตรและยอห์น ขณะที่ทั้งสองกำลังสนทนาอยู่กับหมู่ชน ² คนเหล่านั้นโกรธมาก เพราะพวกอัครทูตกำลังสั่งสอนคนทั้งปวง และประกาศว่าพระเยซูฟื้นคืนชีวิตจากความตาย ³ เพราะเป็นเวลาเย็นแล้ว คนเหล่านั้นจึงจับตัวเปโตรและยอห์นขังไว้ในคุกจนวันรุ่งขึ้น ⁴ แต่ก็มีคนจำนวนไม่น้อยที่เชื่อในสิ่งที่ทั้งสองประกาศ และทำให้จำนวนผู้ที่เชื่อเพิ่มเป็นประมาณ 5,000 คน

⁵ เมื่อถึงวันรุ่งขึ้นพวกที่อยู่ในระดับปกครอง พวกผู้ใหญ่ และพวกอาจารย์ฝ่ายกฎบัญญัติก็ประชุมกันในเมืองเยรูซาเล็ม ⁶ อันนาสหัวหน้ามหาปุโรหิต คายาฟาส ยอห์น อเล็กซานเดอร์ และคนอื่นๆ ในครอบครัวของหัวหน้ามหาปุโรหิตก็อยู่ที่นั่นด้วย ⁷ พวกเขาได้ให้คนนำเปโตรและยอห์นมายืนต่อหน้าเพื่อไต่ถามว่า “ท่านกระทำการนี้ด้วยอานุภาพหรือในนามของผู้ใด” ⁸ ขณะนั้นเปโตรซึ่งเปี่ยมด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ได้กล่าวกับคนเหล่านั้นว่า “บรรดาผู้อยู่ในระดับปกครองและหัวหน้าชั้นผู้ใหญ่ของหมู่ชน ⁹ ถ้าเราทั้งสองถูกเรียกตัวมาสอบถามในวันนี้ ด้วยเหตุที่เรามีใจช่วยเหลือคนง่อย และที่ท่านถามว่ารักษาเขาหายได้อย่างไร ¹⁰ พวกท่านและชาวอิสราเอลทั้งหลายจงรับรู้เถิดว่า ชายผู้ที่ยืนอยู่ต่อหน้าท่านนี้ ได้รับการรักษาให้หายโดยพระนามของพระเยซูคริสต์แห่งเมืองนาซาเร็ธ ซึ่งท่านได้ตรึงบนไม้กางเขน แต่พระเจ้าบันดาลให้พระองค์ฟื้นคืนชีวิตจากความตาย ¹¹ พระองค์คือ ‘ศิลาที่พวกท่านซึ่งเป็นช่างก่อสร้างทิ้ง ได้กลายเป็นศิลามุมเอก’^[b] 12 ความรอดพ้นจะมาจากใครอื่นไม่ได้เลย เพราะไม่มีชื่ออื่นใดใต้ฟ้าสวรรค์ ที่มนุษย์ใช้ร้องเรียกถึง แล้วจะรับความรอดพ้นได้”

¹³ เมื่อพวกเขาเห็นความกล้าหาญของเปโตรและยอห์น และทราบว่าทั้งสองเป็นเพียงคนธรรมดาที่ไม่ได้รับการศึกษาก็อัศจรรย์ใจ และสำนึกได้ว่าท่านทั้งสองเคยอยู่กับพระเยซู ¹⁴ เมื่อคนเหล่านั้นเห็นชายที่ได้รับการรักษาให้หายแล้วยืนอยู่กับเปโตรและยอห์นจึงไม่ได้กล่าวอะไรต่อไป ¹⁵ แต่สั่งให้ทั้งสองออกไปเสียจากศาสนสภา และปรึกษากันว่า ¹⁶ “เราควรจะทำอย่างไรกับคนทั้งสองนี้ เพราะชาวเมืองทุกคนในเมืองเยรูซาเล็มต่างรู้ว่า เขาได้แสดงสิ่งอัศจรรย์ที่โดดเด่นยิ่งสิ่งหนึ่ง และเราไม่สามารถปฏิเสธได้

กิจการ 4:1-16

¹⁷ ส่วนหัวหน้ามหาปุโรหิตและผู้ร่วมงานทุกคนของเขาซึ่งเป็นสมาชิกของพรรคสะดูสีก็เกิดความอิจฉา ¹⁸ จึงจับตัวเหล่าอัครทูตขังไว้ในคุกหลวง ¹⁹ ตกกลางคืน ทูตสวรรค์องค์หนึ่งของพระผู้เป็นเจ้าได้เปิดประตูคุกและพาพวกเขาออกไป ²⁰ ทูตสวรรค์กล่าวว่า “จงไปยืนที่บริเวณพระวิหารเพื่อบอกผู้คนถึงเรื่องราวทั้งสิ้นในการดำเนินชีวิตใหม่นี้” ²¹ เมื่อได้ยินดังนั้น พวกเขาจึงได้เข้าไปสั่งสอนผู้คนในบริเวณพระวิหารตอนฟ้าสาง

ครั้นหัวหน้ามหาปุโรหิตและพวกร่วมงานของเขามาถึง ก็เรียกประชุมศาสนสภา คือคณะพวกผู้ใหญ่ของชาวอิสราเอลทั้งหมด และให้คนไปพาตัวเหล่าอัครทูตออกมาจากคุก ²² แต่เมื่อถึงคุกแล้ว พวกเจ้าหน้าที่กลับไม่พบใครเลย จึงได้กลับไปรายงานว่า ²³ “พวกเราเห็นคุกยังคงปิดอยู่อย่างแข็งแรง และมียามยืนเฝ้าอยู่ที่ประตูด้วย แต่เมื่อพวกเราเปิดประตู กลับไม่พบใครอยู่ข้างในเลย” ²⁴ เมื่อหัวหน้านายทหารประจำพระวิหารและพวกมหาปุโรหิตได้ยินรายงานนั้นก็งุนงงว่าเกิดอะไรขึ้น ²⁵ มีใครคนหนึ่งได้มายืนพลางพูดว่า “ดูสิ พวกที่ท่านจับเข้าคุกกำลังยืนสั่งสอนผู้คนอยู่ที่บริเวณพระวิหาร” ²⁶ นายทหารพร้อมพวกเจ้าหน้าที่จึงพากันไปยังที่นั้น เพื่อนำเหล่าอัครทูตกลับมาโดยไม่ใช้กำลัง ด้วยเกรงจะถูกผู้คนเอาหินขว้างปา

²⁷ คนที่ไปจับกุมอัครทูตได้นำพวกเขามายืนต่อหน้าศาสนสภา เพื่อให้หัวหน้ามหาปุโรหิตเป็นผู้ซักถาม ²⁸ หัวหน้ามหาปุโรหิตจึงกล่าวว่า “พวกเราออกคำสั่งอย่างเด็ดขาดไม่ให้ท่านสั่งสอนในนามนี้ แต่พวกท่านยังสั่งสอนผู้คนทั่วทั้งเมืองเยรูซาเล็ม และต้องการให้เรารับผิดชอบกับความตายของชายคนนี้” ²⁹ เปโตรและอัครทูตอื่นๆ ตอบว่า “พวกเราย่อมเชื่อฟังพระเจ้ามากกว่ามนุษย์ ³⁰ พระเจ้าของบรรพบุรุษของเราได้บันดาลให้พระเยซูฟื้นคืนชีวิตทั้งๆ ที่พวกท่านได้ประหารพระองค์ โดยตรึงบนไม้กางเขน ³¹ พระเจ้าได้เชิดชูพระเยซู ณ เบื้องขวาของพระองค์ในการเป็นผู้นำและองค์ผู้ช่วยให้รอดพ้น เพื่อจะให้ชนชาติอิสราเอลกลับใจ และโปรดที่จะยกโทษบาปให้ ³² พวกเราเป็นพยานในเรื่องเหล่านี้ได้ และพระวิญญาณบริสุทธิ์ซึ่งพระเจ้าได้มอบให้แก่คนที่เชื่อฟังพระองค์ ก็เป็นพยานได้เช่นกัน”

³³ เมื่อคนเหล่านั้นได้ยินก็โกรธมากและต้องการจะฆ่าเหล่าอัครทูต ³⁴ แต่ฟาริสี^[a]ผู้หนึ่งชื่อกามาลิเอล เป็นอาจารย์ฝ่ายกฎบัญญัติซึ่งผู้คนทั้งหลายนับถือ ได้ยืนขึ้นในศาสนสภา สั่งให้พวกอัครทูตออกไปข้างนอกสักครู่หนึ่ง ³⁵ จากนั้นเขาจึงกล่าวว่า “ชาวอิสราเอล จงพิจารณาดูให้ดีว่าท่านเจตนาจะทำอะไรกับคนพวกนี้ ³⁶ ครั้งหนึ่ง ธุดาสปรากฏตนโดยอ้างว่าเป็นคนสำคัญ และมีคนติดตามประมาณ 400 คน เมื่อธุดาสถูกฆ่า ผู้ติดตามทั้งหมดก็กระจัดกระจายหายไป สิ่งที่เกิดขึ้นล้วนไม่ก่อประโยชน์ใดๆ ³⁷ หลังจากธุดาสแล้ว ก็มียูดาสชาวกาลิลีซึ่งปรากฏตัว และนำคนก่อการปฏิวัติขึ้นในครั้งที่มีการจดทะเบียนสำมะโนครัว เมื่อเขาถูกฆ่า ผู้ติดตามทุกคนก็กระจัดกระจายไป ³⁸ ฉะนั้นในกรณีนี้ ข้าพเจ้าขอแนะท่านว่า อย่าไปยุ่งกับคนพวกนี้เลย ปล่อยเขาไปเถิด เพราะถ้าจุดประสงค์หรือการกระทำของเขาเริ่มมาจากมนุษย์แล้ว มันก็จะล้มเหลว ³⁹ แต่ถ้าเป็นคำสั่งจากพระเจ้าแล้ว ท่านก็จะไม่สามารถห้ามชายเหล่านี้ได้ ท่านจะเห็นว่าท่านกำลังต่อสู้กับพระเจ้า” ⁴⁰ คำพูดของเขาสามารถเกลี้ยกล่อมคนเหล่านั้นได้ หลังจากที่ได้เรียกตัวพวกอัครทูตมาและโบยแล้ว ก็สั่งไม่ให้เขากล่าวสิ่งใดในพระนามของพระเยซู แล้วก็ปล่อยพวกเขาไป

กิจการของอัครทูต 5:17-40

เราจะเห็นว่าผู้มีอำนาจพยายามอย่างมากที่จะหยุดความเชื่อใหม่นี้ การโต้เถียงและการประหัตประหารเหล่านี้เกิดขึ้นในกรุงเยรูซาเล็ม นี่เป็นเมืองเดียวกับที่พระเยซูถูกประหารชีวิตและถูกฝังในที่สาธารณะเมื่อไม่กี่สัปดาห์ก่อนหน้านี้ 

จากข้อมูลทางประวัติศาสตร์นี้ เราสามารถตรวจสอบการฟื้นคืนชีพได้โดยการชั่งน้ำหนักทางเลือกที่เป็นไปได้ทั้งหมด จากนั้นเราจะสามารถตัดสินใจได้ว่าสิ่งใดเหมาะสมที่สุด เราไม่จำเป็นต้องตัดสินด้วย ‘ความเชื่อ’ การฟื้นคืนชีพเหนือธรรมชาติใด ๆ

พระศพของพระเยซูและหลุมฝังศพ 

เรามีทางเลือกเพียงสองทางเกี่ยวกับพระศพของพระเยซูที่ถูกตรึงและสิ้นพระชนม์ หลุมฝังศพว่างเปล่าในเช้าวันอาทิตย์อีสเตอร์นั้นหรือยังมีศพของเขาอยู่ ไม่มีตัวเลือกอื่น 

สมมติว่าร่างของเขายังคงอยู่ในสุสาน อย่างไรก็ตาม เมื่อเราใคร่ครวญถึงเหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่เกิดขึ้น ความยากลำบากก็เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว

เหตุใดผู้นำชาวโรมันและชาวยิวในกรุงเยรูซาเล็มจึงต้องใช้มาตรการรุนแรงเพื่อหยุดเรื่องราวการฟื้นคืนพระชนม์หากพระศพยังอยู่ในอุโมงค์ฝังศพ

แหล่งข้อมูลทางประวัติศาสตร์ทั้งหมดที่เราสำรวจชี้ให้เห็นถึงความเป็นปรปักษ์ของผู้มีอำนาจต่อการอ้างสิทธิ์ในการฟื้นคืนชีพ แต่หลุมฝังศพนี้ตั้งอยู่ข้างคำประกาศต่อสาธารณะของเหล่าสาวกเกี่ยวกับการเป็นขึ้นมาจากความตายในกรุงเยรูซาเล็ม! หากพระศพของพระเยซูยังอยู่ในอุโมงค์ฝังศพ คงเป็นเรื่องง่ายสำหรับเจ้าหน้าที่ที่จะแห่พระศพของพระคริสต์ต่อหน้าทุกคน สิ่งนี้จะสร้างความเสื่อมเสียให้กับขบวนการที่เพิ่งเกิดใหม่โดยไม่ต้องถูกจองจำ ทรมาน และพลีชีพให้พวกเขาในที่สุด

ลองพิจารณาต่อไป คนหลายพันคนกลับใจเชื่อในการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูในกรุงเยรูซาเล็มในเวลานี้ สมมติว่าคุณเคยเป็นหนึ่งในฝูงชนที่กำลังฟังเปโตร และสงสัยว่าข่าวสารที่น่าทึ่งของเขาเชื่อได้หรือไม่ (ท้ายที่สุดมันมาพร้อมกับการประหัตประหาร) อย่างน้อยคุณไม่ใช้เวลาพักกลางวันเพื่อไปที่หลุมฝังศพและสำรวจตัวเองเพื่อดูว่าศพยังอยู่หรือไม่?

หากพระศพของพระคริสต์ยังคงอยู่ในหลุมฝังศพ ขบวนการนี้จะไม่ได้รับผู้ติดตามในสภาพแวดล้อมที่เป็นศัตรูพร้อมหลักฐานตอบโต้ที่ปรักปรำเช่นนั้น

ดังนั้น พระศพของพระคริสต์ที่เหลืออยู่ในอุโมงค์จึงนำไปสู่ความไร้สาระ มันไม่ได้ทำให้ความรู้สึก. 

สาวกขโมยศพ? 

แน่นอน มีคำอธิบายอื่นๆ ที่เป็นไปได้สำหรับสุสานว่างเปล่านอกเหนือจากการฟื้นคืนชีพ อย่างไรก็ตาม คำอธิบายใด ๆ เกี่ยวกับการหายไปของศพต้องคำนึงถึงรายละเอียดเหล่านี้ด้วย: ตราประทับโรมันเหนือหลุมฝังศพ ทหารลาดตระเวนโรมันเฝ้าหลุมฝังศพ หินก้อนใหญ่ (1-2 ตัน) ปิดทางเข้าสุสาน และสารแต่งศพ 40 กิโลกรัม บนร่างกาย รายการดำเนินต่อไป อวกาศไม่อนุญาตให้เราดูปัจจัยและสถานการณ์ทั้งหมดเพื่ออธิบายเนื้อหาที่หายไป แต่คำอธิบายที่ครุ่นคิดมากที่สุดก็คือพวกสาวกเองขโมยศพจากหลุมฝังศพ จากนั้นพวกเขาก็ซ่อนมันไว้ที่ไหนสักแห่งและทำให้คนอื่นเข้าใจผิดได้ 

สมมติสถานการณ์นี้ หลีกเลี่ยงการโต้แย้งความยากลำบากบางประการในการอธิบายว่ากลุ่มสาวกที่ท้อแท้ซึ่งหนีเอาชีวิตรอดเมื่อถูกจับกุมสามารถจัดกลุ่มใหม่และวางแผนที่จะขโมยพระศพได้อย่างไร สามวันหลังจากที่พวกเขาหลบหนีจากการจับกุมของเขา พวกเขาวางแผนและดำเนินการจู่โจมแบบคอมมานโดที่กล้าหาญที่สุด พวกเขาเอาชนะผู้คุมชาวโรมันโดยสิ้นเชิง จากนั้นพวกเขาก็ทำลายผนึก เคลื่อนย้ายหินก้อนใหญ่ และออกจากร่างที่อาบยารักษาศพ ทั้งหมดนี้ไม่ได้รับบาดเจ็บใดๆ (เนื่องจากพวกเขาทั้งหมดยังคงมีชีวิตอยู่และกลายเป็นพยานสาธารณะที่ไม่ได้รับบาดเจ็บหลังจากนั้นไม่นาน) สมมติว่าพวกเขาจัดการสิ่งนี้ได้สำเร็จแล้วพวกเขาก็ก้าวเข้าสู่เวทีโลกเพื่อเริ่มต้นศรัทธาใหม่จากการหลอกลวงของพวกเขา

แรงจูงใจของสาวก: ความเชื่อของพวกเขาในการฟื้นคืนชีพ

พวกเราหลายคนในปัจจุบันคิดว่าสิ่งที่กระตุ้นเหล่าสาวกคือความจำเป็นในการประกาศความเป็นพี่น้องและความรักในหมู่มนุษย์ แต่ย้อนกลับไปดูเรื่องราวของทั้งลูกาและโยเซฟุส คุณจะสังเกตเห็นว่าประเด็นที่ถกเถียงกันคือ “พวกอัครสาวกกำลังสอนผู้คนและประกาศเรื่องการฟื้นคืนชีพของคนตายในพระเยซู” หัวข้อนี้มีความสำคัญยิ่งในงานเขียนของพวกเขา สังเกตว่าเปาโล อัครสาวกอีกคนหนึ่งให้คะแนนความสำคัญของการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูอย่างไร: 

³ สิ่งที่ข้าพเจ้าได้รับนั้น ข้าพเจ้าได้มอบให้แก่ท่าน อันเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด คือพระคริสต์ได้สิ้นชีวิตเพื่อบาปของเรา ตามที่บันทึกไว้ในพระคัมภีร์ ⁴ พระองค์ถูกฝัง ได้ฟื้นคืนชีวิตในวันที่สาม ตามที่บันทึกไว้ในพระคัมภีร์ ⁵ พระองค์ได้ปรากฏกายแก่เคฟาส และต่อจากนั้นก็ได้ปรากฏแก่อัครทูตทั้งสิบสอง ⁶ หลังจากนั้นพระองค์ปรากฏแก่พี่น้องกว่า 500 คนในคราวเดียวกัน ซึ่งส่วนมากก็ยังมีชีวิตอยู่ แม้จะมีบางคนที่ได้ล่วงลับไปแล้วก็ตาม ⁷ จากนั้นพระองค์ก็ได้ปรากฏแก่ยากอบและอัครทูตทั้งหมด ⁸ พระองค์ก็ยังปรากฏแก่ข้าพเจ้าเป็นคนสุดท้ายด้วย ทั้งๆ ที่ข้าพเจ้าเป็นเหมือนคนที่เกิดมาไม่ตรงตามกำหนดเวลา ⁹ ข้าพเจ้าเป็นคนด้อยที่สุดในหมู่อัครทูต และไม่สมควรที่จะให้ผู้ใดเรียกข้าพเจ้าว่าอัครทูต เพราะข้าพเจ้าได้กดขี่ข่มเหงคริสตจักรของพระเจ้า ¹⁰ ข้าพเจ้าเป็นอยู่อย่างที่เป็นนี้ได้ ก็เพราะพระคุณของพระเจ้า และพระคุณนี้ก็มิได้ไร้ผล แต่ในทางตรงกันข้าม คือข้าพเจ้าทำงานหนักกว่าทุกคนที่กล่าวมานี้ แม้จะไม่ใช่ด้วยตัวข้าพเจ้าเอง แต่ด้วยพระคุณของพระเจ้าที่มีต่อข้าพเจ้า ¹¹ ฉะนั้นไม่ว่าจะเป็นข้าพเจ้าหรือเขาเหล่านั้น คือพวกเราประกาศกัน และพวกท่านก็ได้เชื่อแล้ว

¹² ในเมื่อเราประกาศว่าพระคริสต์ได้ฟื้นคืนชีวิตจากความตายแล้ว พวกท่านบางคนพูดได้อย่างไรว่า ไม่มีการฟื้นคืนชีวิตของคนตาย ¹³ ถ้าไม่มีการฟื้นคืนชีวิตของคนตายแล้ว ดังนั้นแม้แต่พระคริสต์ก็ไม่ได้ฟื้นคืนชีวิต ¹⁴ และถ้าพระคริสต์ไม่ได้ฟื้นคืนชีวิต การประกาศของเราก็ไร้ประโยชน์ และความเชื่อของท่านก็ไร้ประโยชน์เช่นกัน ¹⁵ ยิ่งกว่านั้นจะกลายเป็นว่า เราเป็นพยานเท็จในเรื่องพระเจ้า เพราะเรายืนยันเกี่ยวกับพระเจ้าว่า พระองค์ได้ให้พระคริสต์ฟื้นคืนชีวิต แต่ถ้าคนตายไม่ได้ฟื้นคืนชีวิตจริงแล้ว พระองค์ก็ไม่ได้ให้พระคริสต์ฟื้นคืนชีวิต ¹⁶ เพราะถ้าคนตายทั้งหลายไม่ได้ฟื้นคืนชีวิตแล้ว พระคริสต์ก็ไม่ได้ฟื้นคืนชีวิตด้วย ¹⁷ และถ้าพระคริสต์ไม่ได้ฟื้นคืนชีวิต ความเชื่อของท่านก็ไร้ประโยชน์ ท่านก็ยังตกอยู่ในบาป ¹⁸ พวกที่ล่วงลับไปขณะที่เชื่อในพระคริสต์ ก็พินาศไปเสียแล้วด้วย ¹⁹ ถ้าเราหวังในพระคริสต์แค่ช่วงชีวิตนี้เท่านั้น เราก็เป็นคนที่น่าสงสารที่สุดในบรรดาคนทั้งปวง

²⁰ แต่บัดนี้พระคริสต์ได้ฟื้นคืนชีวิตจากความตาย พระองค์เป็นผลแรก^[a]ของบรรดาผู้ที่ได้ล่วงลับไปแล้ว ²¹ ในเมื่อความตายได้เกิดขึ้นโดยมนุษย์คนเดียว การฟื้นคืนชีวิตจากความตายก็เกิดขึ้นจากมนุษย์คนเดียวเช่นกัน ²² มนุษย์ทุกคนตายเพราะความเกี่ยวเนื่องกับอาดัมฉันใด ทุกคนจะได้รับชีวิตมาได้ ก็เพราะความเกี่ยวเนื่องกับพระคริสต์ฉันนั้น ²³ แต่จะเป็นไปตามลำดับโดยมีพระคริสต์เป็นผลแรก หลังจากนั้นก็คือบรรดาคนของพระคริสต์ เวลาที่พระองค์จะมาอีก ²⁴ แล้วก็ถึงวันสิ้นวาระ เมื่อพระองค์มอบอาณาจักรแด่พระเจ้าผู้เป็นพระบิดา หลังจากที่พระองค์ได้ทำลายพวกที่อยู่ในระดับปกครอง ผู้มีสิทธิอำนาจและอานุภาพทั้งหลาย ²⁵ เพราะว่าพระองค์ต้องครอง จนกระทั่งพระเจ้าปราบศัตรูทั้งหมดให้อยู่ใต้เท้าของพระองค์ ²⁶ ศัตรูท้ายสุดที่ต้องทำลายคือความตาย ²⁷ เพราะว่า “พระเจ้าได้ให้ทุกสิ่งอยู่ใต้เท้าของพระองค์แล้ว”^[b] แต่เมื่อพระองค์กล่าวว่า “ทุกสิ่งถูกปราบให้อยู่ภายใต้พระองค์” ก็เป็นที่ชัดแจ้งว่า เป็นการยกเว้นพระเจ้าผู้ปราบทุกสิ่งให้อยู่ภายใต้พระคริสต์ ²⁸ เมื่อทุกสิ่งอยู่ภายใต้พระบุตรแล้ว พระบุตรก็จะอยู่ภายใต้พระเจ้าผู้ปราบทุกสิ่งให้อยู่ภายใต้พระองค์ เพื่อว่าพระเจ้าจะได้เป็นใหญ่เหนือสิ่งทั้งปวง

²⁹ ถ้าไม่มีการฟื้นคืนชีวิต แล้วบรรดาผู้ที่รับบัพติศมาเพื่อคนตาย^[c]จะทำอย่างไร ถ้าคนตายไม่ฟื้นคืนชีวิตเลย ทำไมผู้คนจึงรับบัพติศมาเพื่อเขา ³⁰ และทำไมเราจึงเสี่ยงอันตรายตลอดเวลาเล่า ³¹ พี่น้องทั้งหลาย เป็นความจริงที่ข้าพเจ้าเผชิญกับความตายทุกวัน จริงเท่าๆ กับความภูมิใจที่ข้าพเจ้ามีในท่านทั้งหลายในพระเยซูคริสต์ องค์พระผู้เป็นเจ้าของเรา ³² ถ้าข้าพเจ้าต่อสู้กับสัตว์ป่าในเมืองเอเฟซัส เนื่องจากเหตุผลของมนุษย์เท่านั้น แล้วข้าพเจ้าจะได้ประโยชน์อะไร หากว่าคนตายไม่ฟื้นคืนชีวิต “เรามาดื่มกินกันเถิด เพราะว่าพรุ่งนี้เราก็จะตายแล้ว”^[d]

1 โครินธ์ 15:3-32 (ส.ศ. 57) 

ใครจะตายเพราะสิ่งที่พวกเขารู้ว่าเป็นเรื่องโกหก?

เห็นได้ชัดว่าเหล่าสาวกให้ความสำคัญกับการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูและการเป็นพยานของพวกเขาเป็นหัวใจสำคัญของข่าวสารของพวกเขา สมมติว่านี่เป็นเท็จจริงๆ พวกสาวกได้ขโมยศพไปจากหลุมฝังศพจริง ๆ ดังนั้นหลักฐานที่ขัดแย้งกับข้อความของพวกเขาจึงไม่สามารถเปิดโปงพวกเขาได้ พวกเขาอาจหลอกโลกได้สำเร็จ แต่ในใจและความคิดของพวกเขาเองย่อมรู้ว่าสิ่งที่พวกเขาเทศนา เขียน และสร้างความปั่นป่วนครั้งใหญ่นั้นเป็นเท็จ ถึงกระนั้นพวกเขาก็สละชีวิต (ตามตัวอักษร) เพื่อภารกิจนี้ ทำไมพวกเขาถึงทำเช่นนั้น – หากพวกเขารู้ว่าพื้นฐานสำหรับเรื่องนี้เป็นเท็จ?

ผู้คนยอมจำนนต่อเหตุเพราะพวกเขาเชื่อในเหตุที่พวกเขาต่อสู้ อีกทางหนึ่ง พวกเขาทำเช่นนั้นเพราะพวกเขาคาดหวังผลประโยชน์บางอย่างจากสาเหตุ ถ้าพวกสาวกขโมยพระศพไปซ่อนไว้ คนทั้งปวงจะรู้ว่าการฟื้นคืนพระชนม์นั้นไม่จริง พิจารณาจากคำพูดของพวกเขาเองว่าเหล่าสาวกจ่ายราคาเท่าไรสำหรับการเผยแพร่ข่าวสารของพวกเขา ถามตัวเองว่าคุณจะยอมจ่ายราคาส่วนตัวเพื่อการกุศลที่คุณรู้ว่าผิดหรือไม่: 

ราคาส่วนตัวที่สาวกจ่าย

⁸ เราทนทุกข์ทรมานทุกทางแต่ก็ไม่พ่ายแพ้ แม้จะงุนงงแต่ก็ไม่สิ้นหวัง ⁹ ถูกกดขี่ข่มเหงแต่ก็ไม่ถูกทอดทิ้ง ถูกทำให้ล้มลงแต่ก็ไม่ถูกทำลาย ¹⁰ เราแบกความตายของพระเยซูไว้ในตัวเราเสมอ เพื่อว่าชีวิตของพระเยซูจะได้ปรากฏในตัวเราด้วย ¹¹ ขณะที่เราดำเนินชีวิต เราเสี่ยงกับความตายเพื่อพระเยซูอยู่เสมอ เพื่อว่าชีวิตของพระเยซูจะได้ปรากฏในร่างกายของเราที่ตายได้ ¹² ดังนั้นความตายกำลังปฏิบัติงานในตัวเราอยู่ แต่ชีวิตกำลังปฏิบัติงานในตัวท่านทั้งหลาย

¹³ เพราะเรามีวิญญาณแห่งความเชื่อเดียวกัน ตามที่มีบันทึกไว้ว่า “ข้าพเจ้าเชื่อ ดังนั้นข้าพเจ้าจึงประกาศ”^[a] เราก็เชื่อด้วย ดังนั้นเราจึงประกาศด้วย ¹⁴ เราทราบว่า พระองค์ผู้ให้พระเยซูฟื้นคืนชีวิตจะให้เราฟื้นคืนชีวิตกับพระเยซูด้วย และนำเราไปเข้าเฝ้าพระองค์พร้อมกับพวกท่าน ¹⁵ สิ่งเหล่านี้ทั้งสิ้นเป็นไปเพื่อประโยชน์ของท่าน เพื่อว่าขณะที่พระคุณได้แผ่ขยายไปยังคนมากยิ่งขึ้นนั้น ก็จะทำให้มีคนขอบคุณพระเจ้าเพิ่มขึ้นเพื่อพระบารมีของพระเจ้า

¹⁶ ฉะนั้น เราไม่ท้อถอย แม้ว่าส่วนกายภายนอกของเรากำลังทรุดโทรมไป แต่ส่วนลึกในใจของเรากำลังถูกเสริมสร้างใหม่ทุกวัน ¹⁷ เพราะความลำบากเล็กน้อยเพียงชั่วขณะหนึ่งนี้ กำลังเตรียมเราให้พร้อมเพื่อบารมีอันเป็นนิรันดร์ซึ่งไม่มีอะไรมาเทียบเทียมได้ ¹⁸ ดังนั้นเราจึงไม่จับตาดูสิ่งที่มองเห็น แต่จับตาดูสิ่งที่มองไม่เห็น เพราะสิ่งที่มองเห็นเป็นสิ่งไม่ยั่งยืน แต่สิ่งที่มองไม่เห็นนั้นเป็นนิรันดร์

5 เพราะเราทราบว่า หากกระโจมซึ่งเป็นร่างดินของเราถูกทำลายไป เราก็จะได้เรือนจากพระเจ้าซึ่งเป็นบ้านอันเป็นนิรันดร์ในสวรรค์ ที่ไม่ได้สร้างขึ้นด้วยมือมนุษย์ ² เพราะว่าในร่างดินนี้ เรายังครวญคร่ำ ปรารถนาจะสวมเรือนแห่งสวรรค์เป็นอย่างยิ่ง ³ เพื่อว่าเมื่อสวมใส่แล้วจะได้ไม่มีผู้ใดพบว่าเราเปลือยกาย ⁴ ขณะที่เรายังอยู่ในกระโจมนี้ เราคร่ำครวญเป็นทุกข์ ไม่ใช่เพราะเราต้องการเปลื้องกาย แต่ต้องการสวมกายอันเป็นนิรันดร์ เพื่อว่าชีวิตจะมีชัยชนะเหนือกายซึ่งตายได้ ⁵ พระเจ้าเป็นผู้เตรียมเราเพื่อการนี้ พระองค์ได้ให้พระวิญญาณแก่เราเป็นหลักประกัน

⁶ ฉะนั้น เราจึงรู้สึกมั่นใจเสมอ และทราบว่าตราบที่เราอาศัยในร่างกาย เราอยู่ห่างจากพระผู้เป็นเจ้า ⁷ เพราะเราทั้งหลายดำเนินชีวิตอยู่ด้วยความเชื่อ มิใช่ว่าต้องเห็นด้วยตา ⁸ พวกเรามั่นใจและคิดว่า อยากจะอยู่ห่างจากร่างกายเพื่อไปอยู่กับพระผู้เป็นเจ้ามากกว่า ⁹ ฉะนั้นเราจะอยู่ที่นี่ในชีวิตนี้หรือไม่ก็ตาม เราก็ตั้งเป้าหมายเพื่อทำตนให้เป็นที่พอใจของพระองค์ ¹⁰ เพราะเราทุกคนจะต้องปรากฏตัวต่อหน้าบัลลังก์พิพากษาของพระคริสต์ เพื่อแต่ละคนจะได้รับตอบแทนตามความประพฤติเมื่อครั้งที่มีชีวิตอยู่ในร่างกาย ไม่ว่าดีหรือชั่ว

¹¹ ฉะนั้น เมื่อเรารู้จักเกรงกลัวพระผู้เป็นเจ้า เราจึงพยายามชักชวนคนให้เชื่อ เราเป็นอย่างไรก็เป็นที่ปรากฏชัดแก่พระเจ้า และข้าพเจ้าหวังว่าพวกเราเป็นที่ปรากฏชัดในมโนธรรมของท่านด้วย ¹² มิใช่ว่าเราจะโอ้อวดตัวเองกับท่านอีก แต่ให้ท่านมีโอกาสได้มีความภูมิใจในตัวเรา เพื่อท่านจะได้สามารถตอบบรรดาผู้ที่โอ้อวดถึงสิ่งที่เห็นเพียงภายนอก แต่ไม่โอ้อวดสิ่งที่อยู่ในจิตใจ ¹³ ถ้าเราเสียสติ ก็จะเป็นไปเพื่อพระเจ้า แต่ความจริงเรามีสติดี เพื่อผลประโยชน์ของท่าน ¹⁴ ด้วยว่าความรักของพระคริสต์ครอบครองเรา เพราะเราสรุปความว่าผู้หนึ่งได้สิ้นชีวิตเพื่อทุกคน ดังนั้นชีวิตเก่าของทุกคนจึงสิ้นไป ¹⁵ พระองค์สิ้นชีวิตเพื่อทุกคน ฉะนั้นบรรดาผู้ที่มีชีวิตอยู่ จึงไม่ควรอยู่เพื่อตนเองอีกต่อไป แต่อยู่เพื่อพระองค์ผู้สิ้นชีวิตและได้ฟื้นคืนชีวิตเพื่อพวกเขา

¹⁶ ฉะนั้น จากนี้ไปเราจะไม่มีความเห็นเรื่องผู้ใดตามวิสัยโลก แม้ว่าเราเคยมีความเห็นเรื่องพระคริสต์ตามวิสัยโลก แต่บัดนี้เราไม่มีความเห็นเรื่องพระองค์แบบนั้นอีกแล้ว ¹⁷ ฉะนั้น ถ้าผู้ใดอยู่ในพระคริสต์ ผู้นั้นก็เป็นคนใหม่ สภาพเก่าล่วงไป มีสภาพใหม่เข้ามาแทน ¹⁸ สิ่งเหล่านี้มาจากพระเจ้า พระองค์ให้เราคืนดีกับพระองค์ได้โดยผ่านพระคริสต์ และโปรดให้เราได้มีงานรับใช้เพื่อนำคนทั้งหลายมาคืนดีกับพระองค์ด้วย ¹⁹ คือพระเจ้าให้โลกคืนดีกับพระองค์โดยผ่านพระคริสต์ พระองค์ไม่ถือโทษในการผิดบาปของมนุษย์ และได้มอบคำกล่าวเรื่องการคืนดีกับพระองค์ไว้กับเรา ²⁰ ฉะนั้น พวกเราจึงเป็นทูตของพระคริสต์ เหมือนกับว่าพระเจ้าขอร้องผ่านพวกเรา เราจึงขอพวกท่านในนามของพระคริสต์ว่า จงคืนดีกับพระเจ้าเถิด ²¹ พระเจ้าได้ให้พระองค์ผู้ไม่เคยกระทำบาปมาเป็นเครื่องสักการะเพื่อลบล้างบาปของเรา เพื่อเราจะได้เป็นผู้มีความชอบธรรมของพระเจ้าในพระคริสต์

6 ในฐานะที่พวกเราเป็นผู้ร่วมงานของพระเจ้า เราขอร้องท่านด้วยว่า อย่ารับพระคุณของพระเจ้าโดยไร้ประโยชน์ ² เพราะพระองค์กล่าวว่า

“เมื่อถึงเวลาที่เราจะโปรดปราน

    เราก็ฟังเสียงของเจ้า

และเมื่อถึงวันช่วยให้รอดพ้น

    เราก็ช่วยเจ้า”^[b]

เราขอบอกท่านว่า ขณะนี้ถึงเวลาที่จะโปรดปราน ดูเถิด ขณะนี้เป็นวันช่วยให้รอดพ้น

³ เราไม่วางเครื่องกีดขวางเพื่อขวางทางของผู้ใด เพื่อว่างานรับใช้ของเราจะได้ไม่ถูกตำหนิ ⁴ ในฐานะผู้รับใช้ของพระเจ้า เราชี้ให้เห็นว่าเราเป็นอย่างไรในทุกๆ ด้าน ด้วยความเพียรอดทนอย่างยิ่ง ในการทนทุกข์ทรมาน ในความยากลำบาก และความเจ็บปวดรวดร้าว ⁵ ในการถูกโบย ในการถูกจำจอง ท่ามกลางการจลาจล ในการทำงานหนัก อดหลับอดนอน และหิวโหย ⁶ ด้วยความบริสุทธิ์ใจ ความรู้ ความอดทน ความกรุณา ด้วยพระวิญญาณบริสุทธิ์ และความรักจริงใจ ⁷ ด้วยการประกาศความจริง ด้วยอานุภาพของพระเจ้า โดยใช้อาวุธแห่งความชอบธรรมทั้งมือขวาและมือซ้าย ⁸ ทั้งเวลาที่มีเกียรติและไร้เกียรติ ทั้งเวลาที่ชื่อเสียงดีและเสื่อมเสีย แม้จะจริงใจแต่ก็ถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้หลอกลวง ⁹ ทั้งในยามที่ไม่มีใครรู้จัก แต่ก็ยังเป็นที่รู้จักดี เป็นเหมือนคนที่สิ้นใจไปแล้ว แต่ดูเถอะเรายังมีชีวิตอยู่ ทั้งถูกลงโทษ แต่ก็ยังไม่ตาย ¹⁰ ทั้งโศกเศร้าแต่ยังชื่นชมยินดีเสมอ ทั้งยากไร้แต่ก็ทำให้หลายคนได้มั่งคั่ง ทั้งที่ตัวเปล่าแต่ก็ยังเป็นเจ้าของสารพัดสิ่ง

²⁴ ชาวยิวเฆี่ยนข้าพเจ้า 5 ครั้งๆ ละ 40 ทีหักออกเสีย 1 ที ²⁵ ข้าพเจ้าถูกโบยด้วยไม้เรียว 3 ครั้ง ถูกหินขว้าง 1 ครั้ง เรือแตก 3 ครั้ง ข้าพเจ้าลอยคออยู่กลางทะเลตลอดทั้งวันและทั้งคืน ²⁶ ข้าพเจ้าเดินทางตลอดเวลา ได้รับภัยจากแม่น้ำ จากโจร จากคนชาติเดียวกันเอง จากบรรดาคนนอก เผชิญภัยทั้งในตัวเมืองและในถิ่นทุรกันดาร ภัยในทะเลและภัยจากพี่น้องจอมปลอม ²⁷ ข้าพเจ้าทำงานหนักและทนต่อความลำบาก ไม่ได้หลับนอนหลายคืน ทั้งหิวและกระหาย บ่อยครั้งที่ไม่มีอาหารรับประทาน ทั้งหนาวและเปลือยกาย ²⁸ นอกเหนือจากสิ่งเหล่านี้แล้ว มีสิ่งที่กดดันข้าพเจ้า คือความห่วงใยในทุกคริสตจักรเป็นประจำทุกวัน ²⁹ ใครบ้างที่อ่อนแอโดยที่ข้าพเจ้าไม่อ่อนแอด้วย ใครบ้างที่ถูกชักนำให้กระทำบาปโดยที่ข้าพเจ้าไม่ขุ่นเคือง

2 โครินธ์ 4:8-6:10; 11:24-29 

ความกล้าหาญของสาวก – พวกเขาต้องเชื่ออย่างนั้น

ยิ่งข้าพเจ้าพิจารณาถึงวีรกรรมที่ไม่เสื่อมคลายของพวกเขาตลอดหลายทศวรรษแห่งความทุกข์ยากและการประหัตประหาร ฉันยิ่งพบว่าเป็นไปไม่ได้เลยที่พวกเขาไม่เชื่อข่าวสารของพวกเขาอย่างจริงใจ ไม่มีสาวกสักคนเดียวที่ขมขื่นและ ‘สารภาพ’ เพื่อหลีกเลี่ยงการประหารชีวิต ไม่มีใครได้รับประโยชน์ทางโลกจากข่าวสารของพวกเขา เช่น ความร่ำรวย อำนาจ และชีวิตที่เรียบง่าย การที่พวกเขาทั้งหมดสามารถรักษาข่าวสารของพวกเขาอย่างแน่วแน่และเปิดเผยต่อสาธารณะเป็นเวลานานนั้นแสดงให้เห็นว่าพวกเขาเชื่อเช่นนั้น พวกเขาถือเป็นความเชื่อมั่นที่ไม่สามารถโจมตีได้ แต่ถ้าพวกเขาเชื่อเช่นนั้น พวกเขาคงไม่สามารถขโมยและกำจัดพระศพของพระเยซูได้อย่างแน่นอน นักกฎหมายอาชญากรชื่อดังคนหนึ่งซึ่งสอนนักศึกษากฎหมายที่มหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ดถึงวิธีการสืบหาจุดอ่อนของพยาน ได้พูดถึงเหล่าสาวกว่า:

“พงศาวดารของสงครามทางทหารแทบไม่มีตัวอย่างของความกล้าหาญ ความอดทน และความกล้าหาญที่ไม่ย่อท้อ พวกเขามีแรงจูงใจที่เป็นไปได้ทุกอย่างที่จะตรวจสอบอย่างถี่ถ้วนถึงเหตุผลแห่งความเชื่อของพวกเขา และหลักฐานของข้อเท็จจริงและความจริงอันยิ่งใหญ่ที่พวกเขายืนยัน”

ใบสีเขียว. พ.ศ. 2417 การตรวจสอบคำให้การของผู้เผยแพร่ศาสนาทั้งสี่โดยกฎของหลักฐานที่ใช้บังคับในศาลยุติธรรม หน้า 29 

…เมื่อเปรียบเทียบกับความเงียบในประวัติศาสตร์ของผู้มีอำนาจ

ที่เกี่ยวข้องกับสิ่งนี้คือความเงียบของผู้มีอำนาจ – ยิวและโรมัน พยานที่เป็นปฏิปักษ์เหล่านี้ไม่เคยพยายามเล่าเรื่อง ‘จริง’ อย่างจริงจัง หรือแสดงให้เห็นว่าสาวกคิดผิดอย่างไร ดังที่ดร. มอนต์โกเมอรี่กล่าวว่า 

“สิ่งนี้เน้นย้ำถึงความน่าเชื่อถือของประจักษ์พยานถึงการฟื้นคืนพระชนม์ของพระคริสต์ซึ่งนำเสนอพร้อมกันในธรรมศาลา – ท่ามกลางความขัดแย้งที่รุนแรง ท่ามกลางผู้ตรวจสอบที่เป็นศัตรูซึ่งแน่นอนว่าจะทำลายคดี … หากข้อเท็จจริงเป็นอย่างอื่น”

มอนต์โกเมอรี่ 2518 การให้เหตุผลทางกฎหมายและการขอโทษของคริสเตียน หน้า 88-89

เราไม่มีพื้นที่ให้พิจารณาทุกแง่มุมของคำถามนี้ อย่างไรก็ตาม ความกล้าหาญที่ไม่เปลี่ยนแปลงของเหล่าสาวกและความเงียบงันของผู้มีอำนาจที่เป็นปรปักษ์ในเวลาเดียวกันพูดได้มากมายว่ามีกรณีสำหรับพระคริสต์ที่ฟื้นคืนพระชนม์ นี่ควรค่าแก่การตรวจสอบอย่างจริงจังและรอบคอบ วิธีหนึ่งในการทำเช่นนั้นคือการทำความเข้าใจในบริบทของพระคัมภีร์ จุดเริ่มต้นที่ดี คือสัญญาณของอับราฮัมและโมเสส แม้ว่าพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ก่อนพระเยซูกว่าพันปี แต่พวกเขาก็พยากรณ์ถึงการสิ้นพระชนม์และการฟื้นคืนพระชนม์ของพระองค์ในเชิงพยากรณ์  อิสยาห์ยังพยากรณ์ถึงการฟื้นคืนชีพเมื่อ 750 ปีก่อนที่จะเกิดขึ้น