พระคัมภีร์เป็นหนังสือที่โดดเด่น สิ่งหนึ่งที่อ้างว่าพระเจ้าผู้สร้างได้ดลใจจึงบันทึกกิจกรรมของประวัติศาสตร์อย่างถูกต้อง สำหรับหลาย ๆ คน สิ่งนี้ทำให้เกิดคำถามเกี่ยวกับบทเริ่มต้นในหนังสือพระคัมภีร์ไบเบิลเล่มแรก – ปฐมกาล ปฐมกาลบันทึกเรื่องราว การสร้างอาดั มและเอวาในสวรรค์เริ่มแรกโดยมีปีศาจล่อลวงพวกเขา บันทึกของโนอาห์รอดชีวิตจากน้ำท่วมโลกตามมา หลายคนในทุกวันนี้สงสัยว่าเรื่องราวเหล่านี้เป็นเพียงเรื่องปรัมปรา เช่นเดียวกับเรื่องโบราณหลายเรื่องหรือไม่.
ชาวจีนโบราณซึ่งพัฒนาอักษรจีนเมื่อหลายพันปีก่อน และแม้แต่ขงจื๊อ ก็มีประจักษ์พยานที่ให้ความกระจ่างแก่คำถามนี้
ประวัติโดยย่อของภาษาจีน
การเขียนภาษาจีนเกิดขึ้นในยุคเริ่มต้นของอารยธรรมจีน ซึ่งย้อนกลับไปอย่างน้อย 4,200 ปี ซึ่งหมายความว่าสคริปต์ภาษาจีนพัฒนาขึ้นประมาณ 700 ปีก่อนที่โมเสสจะแก้ไขหนังสือปฐมกาล (ราว 1,500 ปีก่อนคริสตศักราช) แม้แต่คนที่ไม่ใช่คนจีนก็ยังจำอักษรจีนได้เมื่อเห็น สิ่งที่หลายคนไม่รู้ก็คือ ‘คำ’ ในอุดมคติของจีนนั้นสร้างจากรูปภาพที่เรียบง่ายกว่าที่เรียกว่ารากศัพท์ คล้ายกับการที่ภาษาอังกฤษใช้คำง่ายๆ (เช่น ‘fire’ และ ‘truck’) มารวมกันเป็นคำประสม (‘firetruck’) การเขียนพู่กันจีนมีการเปลี่ยนแปลงน้อยมากในช่วงหลายพันปี เรารู้เรื่องนี้จากสคริปต์ที่พบในเครื่องปั้นดินเผาโบราณและสิ่งประดิษฐ์จากกระดูก ภายในวันที่ 20 นี้เท่านั้นศตวรรษพรรคคอมมิวนิสต์ดูแลการทำให้สคริปต์ง่ายขึ้น สิ่งนี้ให้สคริปต์ที่เรียบง่ายและดั้งเดิมที่ใช้ในปัจจุบัน
ความลึกลับของคำประสมภาษาจีน
ตัวอย่างเช่น ใช้ ideogram ของจีนสำหรับแนวคิดเชิงนามธรรม ‘อันดับแรก’ แสดงไว้ที่นี่
รูปสัญลักษณ์นี้เป็นสารประกอบของอนุมูลที่ง่ายกว่า ดังที่แสดงในรูปของอนุมูลทั้งหมดรวมกันเป็นรูปสัญลักษณ์ ‘แรก’ ความหมายของแต่ละอนุมูลยังแสดงไว้ด้านบน ซึ่งหมายความว่าเมื่อประมาณ 4,200 ปีที่แล้ว เมื่ออาลักษณ์ชาวจีนกลุ่มแรกกำลังเขียนอักษรจีน
แต่ทำไม? อะไรคือความเชื่อมโยงตามธรรมชาติระหว่าง ‘ฝุ่น’ และ ‘ที่หนึ่ง’
ดูเหมือนจะไม่มี อย่างไรก็ตาม โปรดพิจารณาคำถามนี้ควบคู่ไปกับบัญชีการสร้างปฐมกาล
17 แต่จงอย่ากินผลจากต้นไม้แห่งความรู้ในสิ่งดีและชั่ว เพราะในวันที่เจ้ากิน เจ้าจะต้องตายอย่างแน่นอน”
ปฐมกาล 2:17
พระเจ้าผู้สร้างทำให้มนุษย์ ‘คนแรก’ (อดัม) มีชีวิตขึ้นมาจากผงธุลี! บัญชีนี้เปิดเผยความสัมพันธ์ระหว่าง ‘มีชีวิต’ ‘ฝุ่น’ ‘มนุษย์’ และ ‘ที่หนึ่ง’ แต่ภาษาจีนมีต้นกำเนิดอย่างน้อย 700 ปีก่อนที่สิ่งนี้จะถูกเขียนในพระคัมภีร์
การสร้างบัญชี Inside Chinese Words
พิจารณาสิ่งต่อไปนี้:
อนุมูลสำหรับ ‘ฝุ่น’ + ‘ลมหายใจจากปาก’ + ‘มีชีวิต’ รวมกันเพื่อสร้าง ideogram ของ ‘to talk’ แต่แล้ว ‘การพูด’ รวมกับ ‘การเดิน’ ในรูปแบบ ‘สร้าง’
อะไรคือความเชื่อมโยงโดยธรรมชาติระหว่าง ‘ฝุ่น’ ‘ลมหายใจจากปาก’ ‘มีชีวิต’ ‘เดิน’ และ ‘สร้าง’ ที่ทำให้ชาวจีนโบราณใช้สิ่งก่อสร้างนี้ แต่นี่ก็มีความคล้ายคลึงกันอย่างมากกับปฐมกาล 2:17 ที่อ้างถึงข้างต้น
The Tempter in the Trees of the Garden – จากคำภาษาจีน
เส้นขนานนี้ยังคงดำเนินต่อไป สังเกตว่า ‘ปีศาจ’ ก่อตัวอย่างไรจาก “ชายที่เคลื่อนไหวอย่างลับๆ ในสวน” สวน! สวนเกี่ยวข้องกับปีศาจอย่างไร? พวกเขาไม่ได้เป็นธรรมชาติ
แต่ชาวจีนโบราณก็สร้างสิ่งนี้ขึ้นมาโดยการรวม ‘ปีศาจ’ กับ ‘ต้นไม้สองต้น’ เพื่อ ‘ล่อลวง’!
ดังนั้น ‘ปีศาจ’ ที่อยู่ใต้ร่มเงาของ ‘ต้นไม้สองต้น’ ก็คือ ‘ผู้ล่อลวง’ มันจะเป็นธรรมชาติกว่ามากที่จะเชื่อมโยง ‘ผู้ล่อลวง’ กับผู้หญิงที่มีอารมณ์อ่อนไหวหรือบาปที่ยั่วยวนอื่น ๆ ทำไมต้องสองต้น? ‘สวน’ และ ‘ต้นไม้’ เกี่ยวข้องอย่างไรกับ ‘ปีศาจ’ และ ‘ผู้ล่อลวง’ เปรียบเทียบตอนนี้กับบัญชี Genesis:
8 แล้วพระผู้เป็นเจ้า องค์พระเจ้าปลูกสวนแห่งหนึ่งไว้ที่เอเดนทางทิศตะวันออก พระองค์มอบหมายให้มนุษย์ซึ่งพระองค์ปั้นไว้อยู่ที่นั่น 9 และพระผู้เป็นเจ้า องค์พระเจ้าให้ต้นไม้ทุกประเภทที่สวยงามและมีผลใช้เป็นอาหารได้งอกขึ้นจากดิน ที่กลางสวนมีต้นไม้แห่งชีวิตต้นหนึ่ง[a] และต้นไม้แห่งความรู้ในสิ่งดีและชั่ว
ปฐมกาล 2:8-9
3 งูนั้นเจ้าเล่ห์กว่าสัตว์ป่าอื่นที่อยู่ในทุ่งที่พระผู้เป็นเจ้า องค์พระเจ้าได้สร้างไว้
งูพูดกับหญิงนั้นว่า “จริงหรือที่พระเจ้าพูดว่า ‘อย่ากินผลไม้ที่มาจากต้นไม้ใดๆ ในสวน’”
ปฐมกาล 3:1
‘ความปรารถนา’ หรือ ‘ความโลภ’ เชื่อมโยงกับ ‘ผู้หญิง’ และ ‘ต้นไม้สองต้น’ อีกครั้ง ทำไมไม่เชื่อมโยง ‘ความปรารถนา’ ในแง่ทางเพศกับ ‘ผู้หญิง’ แทนที่จะเชื่อมโยงกับต้นไม้สองต้น นั่นจะเป็นความสัมพันธ์ตามธรรมชาติ แต่ชาวจีนไม่ทำเช่นนั้น
แม้ว่าบัญชีปฐมกาลจะแสดงความสัมพันธ์ระหว่าง ‘โลภ’, ‘ต้นไม้สองต้น’ และ ‘ผู้หญิง’
6 เมื่อหญิงนั้นเห็นว่าผลจากต้นนั้นกินเป็นอาหารได้ แถมยังดูน่ากิน และเป็นต้นที่ชวนให้อยากได้ เพื่อทำให้ตนฉลาดรอบรู้ นางจึงเด็ดผลจากต้นนั้นกิน แล้วนำไปให้สามี และเขาก็กิน
ปฐมกาล 3:6
น้ำท่วมใหญ่ ภาษาจีน
พิจารณาคู่ขนานที่น่าทึ่งอีกอันหนึ่ง อักษรจีนสำหรับ ‘เรือใหญ่’ แสดงอยู่ด้านล่าง
สังเกตอนุมูลที่สร้างรูปสัญลักษณ์นี้:
มี ‘แปด’ ‘คน’ ใน ‘เรือ’ มันไม่สมเหตุสมผลไปกว่านี้หรือที่จะมีคน 3,000 คนในเรือหนึ่งลำแทนที่จะเป็นแปดคน แต่เรื่องราวในคัมภีร์ไบเบิลเกี่ยวกับน้ำท่วมได้บันทึกถึงคนแปดคนที่อยู่ในเรือของโนอาห์ ได้แก่ โนอาห์ ลูกชายสามคนของเขา และภรรยาสี่คนของพวกเขา
ชาวจีนจดจำเหตุการณ์จริง – บันทึกไว้ในพระคัมภีร์ด้วย
เรื่องราวในเยเนซิศยุคต้นและการเขียนภาษาจีนแสดงให้เห็นความคล้ายคลึงกันอย่างน่าทึ่ง บางคนอาจคิดว่าคนจีนอ่านปฐมกาลและยืมมาจากมัน แต่ต้นกำเนิดของภาษาของพวกเขามีมาก่อนโมเสสอย่างน้อย 700 ปี
เหตุบังเอิญ? อาจจะ. แต่ทำไม ‘บังเอิญ’ มากมายเหลือเกิน? เหตุใดจึงไม่มีความคล้ายคลึงกันในเรื่องราวปฐมกาลในภายหลังของอับราฮัม ไอแซก และยาโคบด้วยสคริปต์ภาษาจีน
แต่จะเป็นอย่างไรถ้าเจเนซิสบันทึกเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์จริง จากนั้น ชาวจีนในฐานะกลุ่มชาติพันธุ์และภาษาศาสตร์มีต้นกำเนิดที่บาเบล (ปฐมกาล 11) เช่นเดียวกับกลุ่มภาษาศาสตร์/ชาติพันธุ์โบราณทั้งหมด เรื่องเล่าว่าพระเจ้าผู้สร้างสับสนภาษาของผู้คนที่บาเบลอย่างไร ดังนั้นพวกเขาจึงไม่สามารถเข้าใจกันได้ ไม่แต่งงานระหว่างกันและเผ่าพันธุ์ต่างๆ ที่เราเห็นในปัจจุบันจะถือกำเนิดขึ้น จากนั้นกลุ่มภาษาก็อพยพออกจากเมโสโปเตเมียทุกทิศทุกทาง
ชาวจีนที่แยกย้ายกันไปจากบาเบลสร้างสคริปต์หลังจากการสร้างและน้ำท่วมไม่นาน ครั้งนั้นเป็นเหตุการณ์ในประวัติศาสตร์ที่พวกเขาจำได้ดี ดังนั้นเมื่อพวกเขาพัฒนาสคริปต์สำหรับแนวคิดเชิงนามธรรม เช่น ‘โลภ’, ‘ล่อลวง’ พวกเขาจึงใช้ตอนล่าสุดจากประวัติศาสตร์ ในทำนองเดียวกันสำหรับการพัฒนาคำนามขั้นสูงสุด เช่น ‘เรือใหญ่’ พวกเขาพัฒนาจากประวัติศาสตร์ที่พวกเขาจำได้
ดังนั้นเรื่องราวเกี่ยวกับการทรงสร้างและน้ำท่วมจึงถูกฝังอยู่ในภาษาของพวกเขาตั้งแต่รุ่งอรุณแห่งอารยธรรมของพวกเขา หลายศตวรรษผ่านไป พวกเขาลืมเหตุผลเดิม สิ่งนี้จะอธิบายถึงความสัมพันธ์ระหว่างอักษรจีนและบัญชีปฐมกาล แต่ถ้าปฐมกาลบันทึกประวัติศาสตร์จริงเท่านั้น
ขงจื๊อกับความลึกลับของการเสียสละชายแดนในหอฟ้าเทียนถาน
ชาวจีนยังมีหนึ่งในประเพณีพิธีการที่ดำเนินมาอย่างยาวนานทั่วโลก ซึ่งเรียกว่าการสังเวยชายแดน จากจุดเริ่มต้นของอารยธรรมจีน (ประมาณ 2,200 ปีก่อนคริสตศักราช) จักรพรรดิจีนไม่ว่าจะมาจากราชวงศ์ใด ในวันเหมายันมักจะบูชาวัวตัวผู้แด่ชางตี เขาทำการบูชายัญนี้ใน ‘Temple of Heaven’ ภายในพระราชวังต้องห้าม ซึ่งปัจจุบันเป็นสถานที่ท่องเที่ยวในกรุงปักกิ่ง การเสียสละสิ้นสุดลงในปี 2454 เมื่อนายพลซุนยัตเซ็นโค่นล้มจักรพรรดิองค์สุดท้ายของราชวงศ์ชิง ดังนั้นเป็นเวลากว่า 4,000 ปีที่จักรพรรดิจีนถวายวัวแด่พระเจ้าผู้สร้างเป็นประจำทุกปี
แต่ทำไม? ขงจื๊อ (551-479 ก่อนคริสตศักราช) ได้ถามคำถามนี้ เขาพูดว่า:
“ผู้ที่เข้าใจพิธีบูชายัญต่อสวรรค์และโลก… จะพบว่าการปกครองของอาณาจักรนั้นง่ายดายราวกับพลิกฝ่ามือ!”
ความหมายของขงจื๊อคือใครก็ตามที่สามารถไขปริศนานั้นได้จะฉลาดพอที่จะบริหารอาณาจักร ดังนั้นระหว่าง 2200 ก่อนคริสตศักราช เมื่อการสังเวยชายแดนเริ่มต้นขึ้น สำหรับขงจื๊อ ความหมายดั้งเดิมนั้นถูกลืม อย่างไรก็ตามจักรพรรดิจีนยังคงรักษาประเพณีต่อไปอีก 2,400 ปีจนถึงปี ค.ศ. 1911
คำตอบของขงจื๊อใน ‘ความชอบธรรม’ ของจีน
บางทีหากความสำคัญที่อยู่เบื้องหลังการสร้างสคริปต์ของพวกเขาไม่ถูกลืมเช่นกัน ขงจื๊อก็น่าจะตอบคำถามของเขาได้ สังเกตการใช้รากศัพท์เพื่อสร้างคำว่า ‘righteous’
ความชอบธรรมเป็นส่วนผสมของ ‘แกะ’ ที่อยู่เหนือ ‘ฉัน’ และ ‘ฉัน’ เป็นคำประสมของ ‘มือ’ และ ‘หอก’ หรือ ‘กริช’ มันบ่งบอกถึงความคิดที่ว่ามือของเราจะฆ่าลูกแกะและส่งผลให้เกิดความชอบธรรม การบูชายัญหรือการตายของลูกแกะแทนข้าพเจ้าทำให้ข้าพเจ้าชอบธรรม
เยเนซิศกล่าวถึงการบูชายัญสัตว์ที่เกิดขึ้นนานก่อนที่ระบบการบูชายัญของชาวยิวจะเริ่มต้นขึ้น ตัวอย่างเช่น อาเบล (ลูกชายของอาดัม) และโนอาห์ถวายเครื่องบูชา
4 ส่วนอาเบลนำลูกแกะตัวแรกจากฝูงของเขามา และนำส่วนดีที่สุดอันเป็นไขมันของแกะมาให้ พระผู้เป็นเจ้าพอใจอาเบลกับของถวายของเขา
ปฐมกาล 4:4
20 ครั้นแล้ว โนอาห์ก็สร้างแท่นบูชาถวายแด่พระผู้เป็นเจ้า และเลือกเอาสัตว์ที่สะอาดบางตัวในกลุ่มสัตว์เลี้ยงและนก ไปเผาที่แท่นบูชาเป็นของถวาย
ปฐมกาล 8:20
ดูเหมือนว่ามนุษย์ยุคแรกเข้าใจว่าการสังเวยสัตว์โดยให้ภาพแทนการตายแทนพวกเขาเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับความชอบธรรม ดูเหมือนว่าชาวจีนยุคแรกก็เข้าใจสิ่งนี้ผ่านการเสียสละของพวกเขาเช่นกัน
‘ความชอบธรรม’ สำเร็จในพระเยซู
ชื่อที่โดดเด่นอย่างหนึ่งของพระเยซูคือ ‘ลูกแกะของพระเจ้า’ (ยอห์น 1:29) การตายของเขากลายเป็นเครื่องสังเวยที่แท้จริงซึ่งมอบความชอบธรรมซึ่งสัตว์ทุกตัวที่สังเวย รวมทั้งการสังเวยชายแดนจีนโบราณเป็นเพียงภาพเท่านั้น การบูชายัญของอับราฮัมการบูชายัญปัสกาของโมเสสตลอดจนปริศนางูในสวนล้วนชี้ไปที่สิ่งนี้ ชาวจีนดูเหมือนจะเข้าใจเรื่องนี้มาเป็นเวลาหลายร้อยปีแล้ว แม้ว่าพวกเขาจะลืมมันไปเมื่อสมัยขงจื๊อ
ในสคริปต์ภาษาจีน เนื่องจากมันมีความคล้ายคลึงกับเรื่องราวในคัมภีร์ไบเบิลในยุคแรก ๆ เราจึงมีหลักฐานสนับสนุนประวัติศาสตร์ของคัมภีร์ไบเบิล เรื่องราวในคัมภีร์ไบเบิลยุคแรกเหล่านี้ยังให้เหตุการณ์ทางประวัติศาสตร์ที่สร้างKleshasและDuhkhaที่ภูมิปัญญาทางพุทธศาสนาให้ความเข้าใจ ทั้งใน Border Sacrifice และ The Riddle to the Snakeเราเห็นการรอคอยของการสังเวยที่กำลังจะมาถึง ซึ่งเข้าใจได้ตั้งแต่ต้นประวัติศาสตร์ของมนุษย์ แผนการของพระเจ้าผู้สร้างมีศูนย์กลางอยู่ที่ชีวิต ความตาย และการฟื้นคืนพระชนม์ของพระเยซูตั้งแต่เริ่มต้น
… ให้ของขวัญที่เรารับได้
เราอาจคิดว่าความชอบธรรมมาจากความพยายามและบุญของเราเท่านั้น หลายคนยอมรับว่าการชำระบาปของพวกเขาต้องมีกรรมบางอย่าง แต่พวกเขาหวังว่าจะได้รับค่าตอบแทนด้วยบุญและความพยายามของพวกเขา คนอื่นๆ หมดความหวังที่จะตอบสนองความต้องการของกรรมและดำเนินชีวิตอย่างไม่ประมาท สิ่งนี้ตรงกันข้ามกับข่าวประเสริฐที่กล่าวว่า:
21 แต่บัดนี้ ความชอบธรรมที่ได้รับจากพระเจ้าได้เป็นที่ปรากฏแล้ว ซึ่งไม่อยู่ภายใต้กฎบัญญัติ ทั้งหมวดกฎบัญญัติและหมวดผู้เผยคำกล่าวของพระเจ้าก็ได้เป็นพยานในเรื่องนี้ 22 พระเจ้านับทุกคนที่มีความเชื่อในพระเยซูคริสต์ว่า ได้รับความชอบธรรมจากพระเจ้า เพราะคนทั้งหลายไม่ต่างกันเลย
โรม 3:21-22
เรื่องราวพระกิตติคุณมีค่าควรแก่การค้นคว้าเพราะเกี่ยวข้องกับคำถามที่ตามมา คนโบราณดูเหมือนจะรู้จักสิ่งนี้ในการเสียสละของพวกเขา เราดำเนินการตรวจสอบเรื่องราวนี้ต่อไปโดยพิจารณาจาก บทเรียนที่ ได้รับจากน้ำท่วมใหญ่
บรรณานุกรม
การค้นพบปฐมกาล . ซี.เอช. คัง & เอเธล เนลสัน 2522
ปฐมกาลและความลึกลับที่ขงจื๊อไม่สามารถไขได้ เอเธล เนลสัน และริชาร์ด บรอดเบอร์รี 2537